దర్శిని

నివురుని, 
గతాన్ని చుట్టబెడుతున్న విస్మృతి ని
తాకాలంటే వెరపు
కంటికానని నిప్పుకణిక
చిటపటగా చీకాకు పడుతుంటే

నీహారికలో,
సమయ సందర్భ మెరుగని స్వప్నంలో
విహరించాలని ఊపు
కంటికెదురుగా విశ్వద్వీపాల్లో
చిద్విలాసంగా సాగుతుంటే

కంటి కటకం మీద వక్రీభవనాలు
చిత్రమైన చలనాలుగా,
ఎందుకంటే చెప్పనలవి కాని ఊసులుగా,
విస్మరించలేని విషయాలుగా,
ఉంటుంటాయి రవ్వంత అలికిడి గా