వల్మీకం

"నేను"న్నది ఒక కుటీరం - దాని గోడ ఒకటి కాస్త చెద పట్టి పైన కప్పు కిందన ఒక చిల్లు పడింది. ఒక పురుగు లోపలికి దిగుతుంది. అలా పురుగులు, చెదలు రావటం, చేటలోకి తీసి బయట వేయడం అలవడిన నేను ఆ పురుగు ని కాస్త నిశితం గా చూస్తుండగా మరొక ఊహ కలిగింది. "ఇలా ప్రతి సారీ శుభ్రం చేసేకన్నా ఆ గోడ ని మరామ్మత్తు చేసి కట్టుదిట్టం చేస్తే పురుగన్నది రాలేదు కదా!"

దాన్నుంచి వచ్చిన నా ఆలోచన/దర్శనం.

ఆ కుటీరం నా మస్తిష్క చైతన్య ప్రదర్శనశాల... ఆ 'నేను' నా అంతరాత్మ. ఆ గోడలు మనసు. అది బలహీనపడి తొలిచే ఆలోచనలని లోనికి రానిస్తుంది. కానీ ఆత్మ తదుపరి వివేచన తో వాటిని నిర్మాల్యం వలె ఎత్తి పారేసి శుభ్రమైన/సరళమైన జీవనాన్ని సిద్ద పరుచుకుంటుంది. నిదుర ని పోలిన స్థితికి, ఆ ఆవరణలో లలితమైన కలలకి సంసిద్దమౌతుంది. 

స్వచ్చమైన కలలు చాలు. చుట్టూ పురుగులు మెసిలే పుట్టలో రమణీయమైన రామాయణాన్ని కలగన లేదూ వాల్మీకి! ప్రపంచం లోపల వుంటుంది, బయట కాదు. మస్తిష్కమే వల్మీకం. వైవిధ్యభరిత యోచనలే సర్పాలు, పురుగులు. అంతరాళలో నిరంతర ఉద్భవమే సౌందర్యభరిత జీవన గ్రంథం. ఎవరి విశ్వం వారి వారి అంతఃకరణల లోనే వుంటుంది; అదే జీవితపు విశ్వరూపం. దాన్ని సాక్షాత్కారమే ఈ ప్రదర్శనలకి మూలం!

* వల్మీకం=పుట్ట

10/27/2013