జీవం

దిగంతం మీదుగా ఎగిసిన బింబంతో పాటుగా, 
మరో రోజు లోకి సాగుతూ మనం

కాలసాగరాన క్షణాల అలలు-
కొంత నురుగు, కొన్ని సాంద్ర లవణాలు, 
మరి కొన్ని గవ్వలు, ఆల్చిప్పలు. 
ఆవిరయేవి కొన్ని, ఆరని తడిలో కొన్ని.
ఉదయాస్తమయాల నడుమ ఆటుపోట్లలో మనం
సంద్రాన ఉప్పుకీ, కన్నీటికీ సుంకం కట్టాలి.

కాలం ఎడారిలా మారవచ్చు-
ఒంటె మెడలో గంటల ధ్వనిలా జ్ఞాపకాలు,
మృగతృష్ణలో నీటిలా ఆశనిరాశలు,
అనంత రేణువులై జీవితాలు.
ఓయాసిస్సులో వసిస్తూ,
ఇసుక తూఫానులో కంపిస్తూ,
కదలిక కరువైన గతంలో మనం
బిడారికీ, ఒంటరికీ గుడారపు నీడ కావాలి. 

జీవితం వాలుతున్న వేళకి ఉదయిస్తున్న కాంతిలో
మరి కాస్త జాగృతిలోకి మనం గా సాగుతూ...

17/01/2014