Darkness and Silence

As if you are imprisoned
Did walls grow around you?
Well, does it matter, when you aren’t alone
And your steps still see no light?

Darkness is the only comrade,
Silence shivers at the slightest tremor
A drama goes behind the un-raised curtain,
And all the characters play the same tune.

From the cracks of the window
Light sneaks in like a thief,
Having had to live with an adamant lizard
Was the cursed fate of the winged insect.

On the door ajar lie,
The finger prints of the unknown
Even on the life of unrealised dreams
Runs the writ of anonymous Wills.

Darkness got familiar with speech,
Stillness appreciated the angst; and,
When the un-ceding lamps knocked at the door,
Silence receded to far off shores.

*****
చీకటి – నిశ్శబ్దం  

చుట్టూగోడలు కట్టుకున్నాయా,
గదిలోపల బందీలా?
ఏదైతేనేం ఒంటరి కానపుడు,
వెలుగు వైపు అడుగు పడనపుడు?
గది లోపల సహవాసులు చీకటి,
సవ్వడికి వణుకుతూ నిశ్శబ్దం.
తీయని తెర వెనుక నాటకం,
పాత్రలన్నిటికీ ఒకటే స్వరం.
కిటికీ పగుళ్లలోంచి
వెలుగు దొంగ జొరబాటు,
మారని బల్లితో సావాసం
రెక్కల పురుగు గ్రహపాటు.
ఓరగ మూసిన తలుపు మీద
అగంతకుల వేలి ముద్రలు,
తీరని కలల బతుకు మీదా
అ/పరిచితుల వీలునామాలు.
చీకటికి భాష అలవడింది,
స్తబ్దతకి ఘోష అర్థమైంది.
మలగని దీపాలు తలుపుతడితే,
నిశ్శబ్దం దూరతీరాలకి నడిచిపోయింది…

Restless Traveler

When I look back now,
behind me I see,
miles-long amaranthine trail of life
I walked through to reach my temple of satiation…
It might be rough, rugged and patchy
yet it was my becoming; and people
true, intimate and uninhibiting were the landmarks.
Tossed about the passage were
the hillocks of my successes;
vales of despair and ladders of life’s longings
that lifted me up from abysses;
moments of merry broadcast by the treescape;
plains of perennial flowers;
and was dotted with cactuses of agony,
which even grief would refrain itself from.
It was an ineluctable marathon run,
no matter whether I was thirsty or tired.
And, whenever I suspended the run to catch my breath,
neither could I appropriate the sojourn,
nor it turned out to be a breather.
There were scores of colleagues,
to the left, to the right, to the fore and behind,
each going their own way,
making no meritable streak on my touchstone.
Now, when I look ahead,
an inexplicable impulse seizes me to move forward.
Seas of disturbing nightmares and
volcanoes of distresses have passed memory’s reach.
Calling of meadows of fulfilment
and turfs of salvation is invitingly alluring.
Unto the last step of my journey,
I am a restless traveler.

*****

బహుదూరపు బాటసారి

ఈ తరుణాన వెనుదిరిగి చూస్తే వేవేల క్రోసుల నా జీవితబాట,
తృప్తిసౌధం చేరగ నేను పరుచుకుని నడిచొచ్చిన రహదారి.
గతుకులున్నాయి, అతుకులున్నాయి, అయిననూ పొందికైన అమరిక.
అరమరికలేక అంటిపెట్టుకున్న ఆత్మీయులే అట మైలురాళ్ళు.

అచటచట బాట ప్రక్కగా నా లక్ష్యసిద్ధి నిలిపిన గిరులు,
నిరాశలో కృంగిన లోయలు, వెలికి తెచ్చిన ఆశయాల నిచ్చెనలు.
నవ్వుల క్షణాలు విత్తులుగా నాటిన తరులు, పూల వనాలు,
నడుమ వేదన ఘడియలే తాకవలని ముళ్ళజెముడు పొదలు.

బడలిక వున్నా, దప్పికగొన్నా కొంత పరుగూ తప్పలేదు.
పరుగాపి విశ్రమించిన ఏ మజిలీ నాది కాలేదు, నిలవనీయలేదు.
ఇరుప్రక్కా, వెనుకా ముందూ పయనించే సహచరులు కోకొల్లలు.
ఎవరి దారి వారిదే, వేగమెంచ ఎవరి గీటురాయీ నాది కాదులే!

ముందువైపు చూపుసారిస్తే ఎందుకో వేగంగా సాగాలన్న అత్రుత.
కలల కల్లోల సాగరాలు, వెతల అగ్ని పర్వతాలు కనుమరుగైనాయి.
సాఫల్య మైదానాలు, కైవల్య పచ్చిక బయళ్ళు వూరిస్తున్నాయి.
నా త్రోవ తుది వరకు నేను అలుపెరుగని బహుదూరపు బాటసారినే!!!

దైవం సర్వస్వం స్వయం సంకల్పితం + విశ్వప్రేమ = సోహం





దైవం-సర్వస్వం-స్వయం సంకల్పితం + విశ్వప్రేమ = సోహం
పసిమొగ్గ కానీ ప్రాయం లో ఉన్న మనిషి కానీ ఆఖరుకు ముసలివగ్గు అయినా బలాత్కార మరణానికి పాల్పడటం కుటుంబం, సమాజం వైఫల్యం.. "మృత్యువా! నీ అకాల ఆగమనం మటుకు మానవతని మట్టి కరిపించడమే..." అని నిరసిస్తూనే-
"మదనమంజరి"చలన చిత్రం నిర్మాణ సమయంలో personality, voice, behavior, talent ఉండీ రాణించలేకపోవడానికి విఠలాచార్య చెప్పినట్లు 1980 నుంచి 19 సం. ల శనిమహాదశ లో జీవితం సాగడమే నని దృఢం గా నమ్మిన వ్యక్తి రంగనాథ్ గారు. అప్పుడే "శని జ్ఞానకారకుడు, ఎంత జ్ఞానం మనిషికి ఇవ్వాలో అది ఇచ్చేసాడు నాకు," అని విశ్వసిస్తూ, "ఆ జ్ఞాన సముపార్జన తో నాదైన ఆథ్యాత్మిక సిద్ధాంతం కనిపెట్టాను 'అసలు దేముడంటే ఏమిటని?'" అంటూ "శనిని ఎంతగానో ప్రేమించాను," అని ధీమాగా పలికిన తొలి వ్యక్తి కూడాను. నా వరకు ఆరాధ్యనీయుడు, మార్గదర్శి, destiny అనేది భవిష్య దర్శిని అయితే అది తనకు కొంతవరకు తెలుస్తుంది అని మరే అనుమానానికీ, ప్రశ్నకీ తావీయనంత బలమైన ఋజువులు కూడా చూపారు.. ఉదయపు ఆవేదన ఉద్వేగం అణిగాక ఇపుడు ఆయన స్వచ్చందం గా లోకాన్ని వీడిపోయారు కావచ్చు అని ఆశ గా భావిస్తూనే, ప్రాపంచిక దృష్టిలో అనుమానాస్పదం అయిన ఆ మరణం రవంత శంక కి తావీయకపోవడం మనసుకి నేర్పలేదు కనుక..
రంగనాథ్ గారు నాకు నాలుగు సార్లు ఎదురయారు, ప్రతిసారీ ఒక కొత్త పార్శ్వాన్ని పరిచయం చేస్తూ. 1975 ప్రాంతాల్లో ఆయనది సాటిలేని నటుని స్థానం, బాలు గళమా, రంగడి నటనా 'మేటి?' అన్నది తేల్చుకోలేని మేలుకలయిక. అప్పటి సినీ గీతాభిమానులు అందరిలానే తరువాతి 5 ఏళ్ళు ఆ పాటల మననం చేస్తూ ఒక రూపుని పరిచయం చేసుకున్నాను. తిరిగి 1985 లో ఆయన మేకప్ఆర్టిస్ట్ అత్తామావగార్ల ద్వారా సినిమాలు లేకపోయినా నెల జీతం ఇచ్చి కాచుకుంటున్న మంచిమనిషిగా (అపుడపుడే బలపడుతున్న జీవితాదర్శాలకు వాస్తవ మూర్తి గా తోస్తూ) మరొక లోపలి వ్యక్తిని కలుసుకున్నాను. ఆ తరువాత చాలా కాలం అవే ఆయన పట్ల అభిప్రాయాలు ఒకింత గౌరవం తో కూడిన అభిమానము, సాధారణ స్థాయి గుర్తింపు. ఈ మధ్యనే 2012-14 ప్రాంతాల్లో తనలో ఉన్న కవి ఒక్కసారిగా సాక్షాత్కరించాడు, అప్పటి నుండి అందరికీ అదే చెప్పేదాన్ని "గొప్ప తాత్త్వికత ఉన్న కవి, కవిలా బ్రతికే ఉన్నతుడు," అని "పదేళ్ళకు పైగా పసిబిడ్డలా భార్య సాకిన పవిత్ర మూర్తి" అని ఆపేక్షగా. అప్పుడే ఒక్క సారి కలవాలని అంతగా బలం లేని విఫల యత్నాలు చేసాను. 2015మార్చ్ లో " open heart with rk " చూస్తూ కొన్ని మాటలు నోట్ చేసుకున్నాను. అవే ఆయనలోని దార్శినికతను, ఆథ్యాత్మిక పటిమను చూపి ఒక గురువు గా నాలుగవ- మూర్తిమంతమైన- ఆ మానస దేహాన్ని కనులెదుట ఆవిష్కరించాయి. అవి నాన్నగారికి చెప్పకుండానే ఆయన నా జీవితం నుంచి నిష్క్రమించారు. అటు పిమ్మట నా నైరాశ్యం వలన ఒకరిద్దరికి చెప్పినా ఒక పోస్ట్ గా రాయగల స్ఫూర్తి కూడదీసుకోలేకపోయాను. ఇక, ఇవాళ కూడబలుక్కునో, కూడగట్టుకునో ఈ పదిముక్కలు చెప్పలేకపోతే నాలోని పశ్చాత్తాపం ఆయన నేర్పిన పాఠాన్ని మర్చిపోయేలా శిక్షిస్తుంది, కనుక-
1) కవిగా చెప్పాలంటే ఇంకా మంచివి రాసారు; ఈ వస్తువు "భగవంతుడు" ని ప్రక్షాళన చేయడమే దేవుని లక్ష్యం అన్న అంశం తో వెలువరించారు. కనుక, ఒక ఉదాహరణగా అదొక్కటి చాలు ఆయన ప్రతిభకి ప్రతీక గా, సున్నితమైన తన కవిత్వ ధోరణిని తెలుపడానికీను (జత పరిచాను)
2) భగవంతుడు ఎవరు? దేముడిని ఆల్జీబ్రా లో x ను చేసినట్లుగా ఎలా workout చేయాలి? అని దాదాపుగా 2 దశాబ్దాల పాటు యోచన అనుభవాల మీదుగా తనదైన ఆథ్యాత్మిక సిద్ధాంతం కనిపెట్టారు. సున్న/0 గా దేముణ్ణి ఊహించుకుని తరచి తరచి దైవం సర్వస్వం అయితే ఆ రెంటినీ కలిపే సూత్రం 'స్వయం సంకల్పితం' అని తీర్మానించారు. ఎలా కలిపి చూసినా ఏంటో అర్థవంతమైన పదార్థం ఆత్మని తాకుతుంది దైవం సర్వస్వం, దైవం సర్వస్వం స్వయం సంకల్పితం, స్వయం సంకల్పితం దైవం అనే ఈ cyclic phenomenon నాకెంత ప్రియంగానో తోచింది. "సంకల్పశక్తే దైవం, దైవ సంకల్పమే విశ్వం గా రూపు దిద్దుకుంది. అది మనలోనూ ఉంది. విశ్వ సంకల్ప శక్తికి plug చేసుకుని మనలోకి charge చేసుకోవాలి అంటూ ఎంతో విపులంగా చెప్పారు. ఆ ప్రక్రియే "సోహం/ అది నేను" అన్న మూల సూత్రం అంటూ ఆ power లోనికి ప్రవహింప చేసుకోవచ్చు. సంకల్ప శక్తి ఎంత పెరిగితే అనుకునేవి అంత త్వరగా అవుతాయి (ఇదే మహర్షులు సాధించిన శక్తి)..ఆలోచన అన్నది diversion కి దారి తీస్తుంది, అదీ guilt అన్న భావన మరింత సంకల్ప శక్తిని కోల్పోయేలా చేస్తుంది కాబట్టి నిత్యం ధ్యానం లో ఉంటూ, తప్పు లేవి చేయని మంచి మనసు తో పవిత్రంగా ఉంటే సంకల్ప శక్తిని retain అవుతుంది. అందునా విశ్వప్రేమ- విశ్వం లో అన్నిటినీ సమానం గా ప్రేమించగలిగే గుణం- ని అలవరుచుకుంటే మనమే దైవ సమానం," అని ఒక గొప్ప ప్రవచనం ఇచ్చారు. ఆ స్థితిని సాధిస్తే you can touch god stretch hand అంటూ నవ్వేసారు. ఈ విధమైన మానసం, స్వభావం అన్నవే Buddhism షిర్డీ బాబా, జీసస్ చెప్పినవి, చూపినవి అని చెప్పటంలో ఆయనెంత క్షుణ్ణంగా అధ్యయనం చేసారో తెలుస్తుంది. కనుక, కనిపించే ఆనవాళ్ళలో, ఉనికిలో దైవాన్ని వెదుక్కునే నాకు ఆ మానవతా మూర్తిలో ఒక పరిశుధ్ధాత్మ, పవిత్ర జీవన యానం తో స్థితప్రజ్ఞత సాధించిన కారణ జన్ముడు గోచరిస్తున్నారు. ఆ ఆత్మ కి పాదాభివందనం తో ఈ స్మృత్యంజలి !!! _/|\_
* An art by Brahmachari Purna Chaitanya of Chinamaya mission as sent to us in a letter dated 19th Dec 1977 (See the date coincidence as I just noticed) 38 years old "an art Tree with 'Om'" from my first spiritual guru is used as a memorial for a soul I respect much. Universe has a reason for everything.. and, రంగనాథ్ గారి ఆథ్యాత్మిక సిద్ధాంతం, I drew it with my understanding based on his explanation

అడవిమనిషి

జనారణ్యంలో ఇంకేముంది?
మాటల ఈటెల పోట్లు,
చూపులు దింపే బరిశెలు,
ఆలోచనకి పట్టిన గ్రహణాలు,
ఆగడాలు ముదిరిన వ్యసనాలు,
అసమర్థచేతల అంటురోగాలు,
జీవన్మృతుల మైలలు,
మాటతెలిసిన మృగాలు,
వేటమరిగిన వ్యాఘ్రాలు,
గాండ్రించు జింకలు,
గర్జించే నెమలిపిట్టలు,
ఈ మెట్టినింట నేను నడిచే బొమ్మని.

అభయావాసం ఇంకెక్కడవుంది?
అడవి నా పుట్టినిల్లు,
అడుగడుగున నేస్తాలు,
పచ్చికబైళ్ళు పట్టుకంబళ్ళు,
పూలసరాలు ఆభరణాలు,
లేతరెమ్మలు వీవెనలు,
గాలిస్వరాలు వేణువులు,
ఎగిరే రెక్కల కచ్చేరీలు,
కదిలే పాదాల నాట్యాలు,
స్వస్థానాన నేను నవ్వే మనిషిని.