Night Rain: నా కవిత "రేయి మొయిలు" కి ఆంగ్లానువాదం

- by Indira Babbellapati

A collective consciousness
manifests as drops of rain, and as thoughts;
times immemorial, often
walls come as obstacles
to drench and absorb
the rain. The body sways
to the tune of thought
while, 'aakash Ganga'
showers as amrous
raindrops.
Is the sprightly young
girl's heart a prisoner
in the embrace of raindrops? Do the
unopened doors
drench in the shower of
thoughts to reach the
heavens above as perfumed smoke?
As I lift the veils of
thoughts that gate crash
the doors of pre-dawn,
all that's found in the shadows was last night's
dissonance; and the siege
of clouds...
It's the lone journey of
liberated souls that can
never unify...

*****
- రేయి మొయిలు-

సమూహ ఆత్మ ఒకటి
చినుకులు, తలపులు గా విడివడి ఉంది అనాదిగా
వానలో తడవటానికి, చిందులేయడానికి గోడలు అడ్డుపడతాయ్ తరుచుగా.
ఇద్దరు బందీలు; చీకటి వేళ వానలో చిందులేసే క్రీడలో
తలపు ఊపుతో తనువు, ఆకాశగంగ హొయలుతో చినుకు
చలాకీ చిన్నది, చిన్నదాని మనసు
చినుకుల కౌగిలిలో బందీనా?
తెరవని తలుపుల తెరిచిన తలపులలో తడిసి
దివికి రాలిన విరివానల
పరిమళాల ధూపమైపోయిందా!?
తెలవారి తలుపులు తోసుకువచ్చే
తెరలు తొలగించుకుని తొంగిచూసే
నీడల్లో నిన్న రేయి కలవరం,
తొలగని మేఘాల ఆవరింపు...
ఏకం కాలేని విముక్తాత్మల ఒంటరి పయనం!

Summer Showers: నా కవిత "వేసవివాన" కి ఆంగ్లానువాదం

- by Indira Babbellapati

On a summer night
i dreamt a sweet dream:
purple clouds had clung to
my multi-hued bed and hid
the light secretly forcing me
into an illusion that it's yet
time for the day-break while
someone in the courtyard of
the 'vana devata' performed
a trick; the clouds were melted
and were gathered in a receptacle.
The invisible hand threw the liquified
clouds on to the earth-- beads of
black pearls slid down in a continuum
folding them within the verdant leaves.
The leafy-rain morphed them into
rain drops as the leaves fallen to the earth
swayed with the wind and drenched
themselves in the shower of pearls.
I drew in warm breath all set to run...
"There, there, there runs the Child of Day!"
heartily laughed Time.

-వేసవివాన-
ఒకానొక రేతిరిలో కమ్మని కలకన్నాను...
చిక్కని నేరేడు వన్నె మబ్బులు
నా పానుపుని అంటిపెట్టుకున్న
కెంజాయ ని కమ్ముకుని
ఆ జిలుగుని గుట్టుగా దాచి
తెలవారలేదని నమ్మజూపుతుంటే
వనదేవత వాకిలి లో
ఒక గారడీ చేసారెవరో;
మబ్బు ని కరిగించి
చషకం నిండుగా పట్టి
పుడమి పైకి విసిరారు.
గిన్నె నుంచి నల్ల ముత్యాలు
ధారలుగా జారుతున్నాయి,
వాటి మెరుపుల్లో
పచ్చని రంగు దాచుకుని ఆకులు
రవ్వల వాన నీటి చుక్కలుగా మారుస్తున్నాయి.
నేలకి వాలిన గాలులు
ఆకు ఊయలలో
ముత్యాల జల్లులో తడిసిపోతున్నాయి.
వెచ్చని ఊపిరితో
చప్పున లేచి పరుగులు తీసిన
నన్ను చూసి "అదిగో పగటి బాలుడు," అంటూ
కాలం కలకలా నవ్వింది.

Captive: నా కవిత "బందీ" కి ఆంగ్లానువాదం!

- by NS Murthy
In the relentless rain of moonlight
The stars occasionally seem balls of hail …
I run after falling meteors
With the swiftness of childhood …
I have already melted enough hails
And cooled off comets and meteorites!
A rainbow opens up on the sky, but
Within, a firmament snuggles smugly
Some more colourful dreams try to hang about
Unsuccessfully… but the canticle endures….

New moon looks not gloomy
When you think of the crescent in the offing
When you are sure of the full moon,
You are not conscious of the dawn or nightfall.
Between, when you balance your Blues and Brights
You reconcile and find there is no room for angst.

Yet, neither the bleak veils cease,
Nor buds of darkness blossom
Night long, as restlessness endures
And an unremitting anxiety seizes
I patiently twine the frills of light
And billow the fires of sleep
Becoming a shadow among shadows
Like the screen behind chiaroscuro
Lying alone incarcerated to redeem a dream.

(https://teluguanuvaadaalu.wordpress.com/2015/11/10/captive-usha-rani-telugu-indian/ )

*****
బందీ 
-----

ఆగక కురిసే వెన్నెల్లో అప్పుడప్పుడు తారలు వడగళ్ళు అవుతాయి

రాలిపడే ఉల్కల వెంట బాల్యపు నేర్పుతో వెళ్తాను- ఇప్పటికే ఎన్ని వడగళ్ళు కరిగించాను

ఉల్కల, తోకచుక్కలను చల్లార్చాను!?

ఇకిక్కడ వానవిల్లు విరిసింది, లోలోపల ఒక పందిరి నింగిలా ఒంగి

ఇంకాస్త పరుచుకుని రంగుల కలలు, అతుక్కుని, అతికీ అతకక 

అయినా నిరంతరం గా సాగే గానమై!

అందుకే
నెలబాలుడు వస్తాడనుకున్న పిమ్మట అమాస బాధించదు
పున్నమి రానుంది అనేకున్నాక వేకువ రాకపోకలు పట్టవు
నడుమ కృష్ణపక్షపు పూర్వపక్ష కాంతులలో అవే నీలాలు
ఉన్నవి రానివి లెక్కేసుకున్నాక వేదన మనసున నిలవదు...

అయినా...

మసక తెరలు తొలగవు; చీకటి మొగ్గలూ విచ్చుకోవు

రేయంతా యాష్టగా వేసట యెరుగని ఆత్రుతగా 

వెలుగు కొసలు ముడివేస్తూ- నిదుర నిప్పులు ఊదుతూ-

నీడల్లో నీడగా, కదలాడే గోడగా ఇదిగో ఇక్కడే బందీగా విరిసే ఓ కల కోసం...

Despondence

Some vague fears rake up flares to torment the heart,
Wrench and reduce you to a heap of ashes.
You long for the caressing touch of either memories or dear ones,
And would be eager to resist the arresting angst.
Strangely, they too get incinerated and transform into you.
And you ultimately remain…
A purple glow of doleful despondence.
*****
నిర్వేదం...
ఏవేవో దిగుళ్ళ నెగళ్ళు సెగలు రేపి ఎదని కాల్చుతూ ఉంటాయి,
మెలిపెట్టి బూడిద రాసిగా మారుస్తుంటాయి
జ్ఞాపకాలవో ఆత్మీయులవో స్పర్శ తెచ్చి అద్దుకోవాలని,
ఆవేదనని అడ్డుకోవాలని ఆత్రుత పడతావు
చిత్రంగా అవీ కాలిపోతాయి,నీ రూపుగా మారిపోతాయి,
చివరికి ఒక ఊదా మెరుపు నిర్వేదం గా మిగిలిపోతావు…

Darkness and Silence

As if you are imprisoned
Did walls grow around you?
Well, does it matter, when you aren’t alone
And your steps still see no light?

Darkness is the only comrade,
Silence shivers at the slightest tremor
A drama goes behind the un-raised curtain,
And all the characters play the same tune.

From the cracks of the window
Light sneaks in like a thief,
Having had to live with an adamant lizard
Was the cursed fate of the winged insect.

On the door ajar lie,
The finger prints of the unknown
Even on the life of unrealised dreams
Runs the writ of anonymous Wills.

Darkness got familiar with speech,
Stillness appreciated the angst; and,
When the un-ceding lamps knocked at the door,
Silence receded to far off shores.

*****
చీకటి – నిశ్శబ్దం  

చుట్టూగోడలు కట్టుకున్నాయా,
గదిలోపల బందీలా?
ఏదైతేనేం ఒంటరి కానపుడు,
వెలుగు వైపు అడుగు పడనపుడు?
గది లోపల సహవాసులు చీకటి,
సవ్వడికి వణుకుతూ నిశ్శబ్దం.
తీయని తెర వెనుక నాటకం,
పాత్రలన్నిటికీ ఒకటే స్వరం.
కిటికీ పగుళ్లలోంచి
వెలుగు దొంగ జొరబాటు,
మారని బల్లితో సావాసం
రెక్కల పురుగు గ్రహపాటు.
ఓరగ మూసిన తలుపు మీద
అగంతకుల వేలి ముద్రలు,
తీరని కలల బతుకు మీదా
అ/పరిచితుల వీలునామాలు.
చీకటికి భాష అలవడింది,
స్తబ్దతకి ఘోష అర్థమైంది.
మలగని దీపాలు తలుపుతడితే,
నిశ్శబ్దం దూరతీరాలకి నడిచిపోయింది…

Restless Traveler

When I look back now,
behind me I see,
miles-long amaranthine trail of life
I walked through to reach my temple of satiation…
It might be rough, rugged and patchy
yet it was my becoming; and people
true, intimate and uninhibiting were the landmarks.
Tossed about the passage were
the hillocks of my successes;
vales of despair and ladders of life’s longings
that lifted me up from abysses;
moments of merry broadcast by the treescape;
plains of perennial flowers;
and was dotted with cactuses of agony,
which even grief would refrain itself from.
It was an ineluctable marathon run,
no matter whether I was thirsty or tired.
And, whenever I suspended the run to catch my breath,
neither could I appropriate the sojourn,
nor it turned out to be a breather.
There were scores of colleagues,
to the left, to the right, to the fore and behind,
each going their own way,
making no meritable streak on my touchstone.
Now, when I look ahead,
an inexplicable impulse seizes me to move forward.
Seas of disturbing nightmares and
volcanoes of distresses have passed memory’s reach.
Calling of meadows of fulfilment
and turfs of salvation is invitingly alluring.
Unto the last step of my journey,
I am a restless traveler.

*****

బహుదూరపు బాటసారి

ఈ తరుణాన వెనుదిరిగి చూస్తే వేవేల క్రోసుల నా జీవితబాట,
తృప్తిసౌధం చేరగ నేను పరుచుకుని నడిచొచ్చిన రహదారి.
గతుకులున్నాయి, అతుకులున్నాయి, అయిననూ పొందికైన అమరిక.
అరమరికలేక అంటిపెట్టుకున్న ఆత్మీయులే అట మైలురాళ్ళు.

అచటచట బాట ప్రక్కగా నా లక్ష్యసిద్ధి నిలిపిన గిరులు,
నిరాశలో కృంగిన లోయలు, వెలికి తెచ్చిన ఆశయాల నిచ్చెనలు.
నవ్వుల క్షణాలు విత్తులుగా నాటిన తరులు, పూల వనాలు,
నడుమ వేదన ఘడియలే తాకవలని ముళ్ళజెముడు పొదలు.

బడలిక వున్నా, దప్పికగొన్నా కొంత పరుగూ తప్పలేదు.
పరుగాపి విశ్రమించిన ఏ మజిలీ నాది కాలేదు, నిలవనీయలేదు.
ఇరుప్రక్కా, వెనుకా ముందూ పయనించే సహచరులు కోకొల్లలు.
ఎవరి దారి వారిదే, వేగమెంచ ఎవరి గీటురాయీ నాది కాదులే!

ముందువైపు చూపుసారిస్తే ఎందుకో వేగంగా సాగాలన్న అత్రుత.
కలల కల్లోల సాగరాలు, వెతల అగ్ని పర్వతాలు కనుమరుగైనాయి.
సాఫల్య మైదానాలు, కైవల్య పచ్చిక బయళ్ళు వూరిస్తున్నాయి.
నా త్రోవ తుది వరకు నేను అలుపెరుగని బహుదూరపు బాటసారినే!!!

On the Sparrow from my Village

You little sparrow,
Ha, I could make you out….you are from my village.
That cute little nose and those elfin feathers… betray you.
But then, when I ask you if you have come alone,
Why are you so insolent, taking off without answering me?
As if you only have those dainty feathers?
Reconciling that you might not have noticed me,
I just crossed your way
But, no. You did not give even a cursory look at me.
I don’t know if I had changed with times
Or time had changed me,
You did not recognize me, for sure.
.
Let me make another trial.
Do you remember the other day
When you hurt your nose gory
Pecking at your own image in the mirror?
Can you recall my chasing you jumping on my feet
And catching you in your flight at last?
And when I left you free far off in the open
You teased me by coming home earlier than me?
.
Did you forget your taunting me once more
Playing with your mates on the posts
At the Jasmine garden of Booriyyagaru
When I went there to collect a few flowers
On that festive day
In a silk petticoat, salving my feet with saffron
And wearing ankle bells?
.
Do you remember
Your roaming around the place
When my granny was telling me stories
Picking all the grits thrown at you
By my sister Kamakshi?
.
Isn’t it you who protected the crop
Weeding out the pests in Ramannatata’s farm?
This is exactly how you dissed at me last time
When I wanted to check up with you
The lore I heard about you.
.
Though I left that place you stayed behind.
Maybe, you could not find a mate, like me,
to enchant you out to alien lands.
You were even greeting me
Whenever I came home for festival or vacation.
But suddenly, one day, when my brother Venu said,
“Did you hear, sister?
All the sparrows have disappeared suddenly.
They say, they might have been dead?”
I was so sad and depressed.
When I asked for the reason,
Everybody had given some reason or the other.
And, somebody had said it was due to the use of pesticides.
Well, why could you not convince them
That they were redundant so long as you were there?
.
And now after a long absence
Here in this cold country
In Fall,
You suddenly appeared and delighted me.
Oh! There is a flock around you.
Have you migrated here like me, perchance?
Hey, you are jeering at me in your wont way.
Thank heavens!
Have you recognised me?

*****
మావూర్లో అవతరించిన పిచ్చుకపై …
.
అవును నాకర్థమైపోయిందిలే,
నువ్వొచ్చింది మావూర్నుంచేనని
నీ బుల్లి ముక్కు, బుజ్జి బుజ్జి రెక్కలే నాకు గుర్తులు.
నువ్వొక్కత్తివే వచ్చావేమని పలకరిస్తే,
అవును అలా ఎగిరిపోతావేం
రెక్కలు నీకేవున్నాయని టెక్కా ఏంటి?
ఎందుకంటే కాలం నను మార్చిందో,
కాలంతో నేనే మారానో కానీ,
గమనించలేదేమోనని సరిపెట్టుకుందామన్నా,
మనసాగక నీ ముందుకొచ్చినా తప్పుకునేపోయావ్.
అంటే నువ్వు నన్ను గుర్తు పట్టలేదన్నమాట!
వుండు ఇంకొక ప్రయత్నం చేయనీ,
అద్దంలో నిన్ను చూసుకుని,
పొడిచి పొడిచి ముక్కంతా ఎర్రన చేసుకున్నావని,
గుర్తుందా? నువ్వు రెక్కలతో ఎగిరితే,
నేను కాళ్ళతో ఎగిరెగిరి చివరికి నినుపట్టి,
అల్లంత దూరాన వదిలివస్తే,
నాకన్నా ముందే తిరిగొచ్చి వెక్కిరించావ్.
పండక్కి పట్టూలంగా వేసుకుని,
పారాణి అద్దుకుని,
కాళ్ళగజ్జెలు పెట్టుకుని, పూలు కోసుకోను,
బూరియ్య గారి మల్లె తోటకొస్తే,
పందిరిగుంజలతో,
నీ వాళ్ళనేసుకుని స్తంభాలాటలాడుకుంటూ
మరోసారి వెక్కిరించావ్.
అమ్మమ్మ కాకమ్మ పిచికమ్మాంటూ కథలేవో చెప్తుంటే,
అక్కడక్కడే తిరుగాడుతూ
కామాక్షక్క విసిరిన నూకలన్నీ ఏరేరి తిన్నావ్.
రామన్న తాత పొలంలో నువ్వేనంటగా
పురుగులేరి పంట కాపాడింది,
ఇంకొన్ని విన్నవన్నీ మళ్ళీ నిన్ను
అడిగి తెలుసుకుందామంటే
అదిగో అలాగే వెక్కిరించావ్.
నేవెళ్ళిపోయినా నువ్వక్కడే వుండిపోయావ్,
మరి నీకు అవలేదేమో నాకులా పెళ్ళి.
వేసవికొచ్చినా, ఉగాదికొచ్చినా
కనిపిస్తూనేవున్నవుగా చాన్నాళ్ళు.
వేణు చెప్పాడు విన్నావేంటే అక్కా!
పిచ్చికలు చచ్చిపోయాయంటాని,
ఎంత బాధేసిందో, ఎందుకని అడిగితే
తలో మాటా చెప్పారు,
పురుగుమందుల ప్రభావమన్నారు,
అయినా నువ్వుండగా అవెందుకని
వాళ్ళనెక్కిరించకపోయావ్?
మళ్ళీ ఇంతకాలానికి ఈ చలి దేశంలో,
ఆకు రాలు కాలంలో,
భలేగా కనిపించావే,
బోలెడంత సంబరమైపోయింది.
వెంట పదిమందినేసుకొచ్చావ్,
నాలా వలస వచ్చేసావేంటి?
హమ్మయా గురుతుకొచ్చేసానేంటి,
ఎప్పటిలానే వెక్కిరిస్తున్నావ్?

Where else is my carkless repose?

.

Woods are my birth place

There are comrades every way

Silken carpets of green pastures

Delicate dangling of baby branches

Ornate flowery ornaments

Fluting whispering winds

Concerts of wings on flight

Choreography of cascading steps…

.

I am a contented soul in my dominion.

.

*****

.

అభయావాసం ఇంకెక్కడవుంది?

.

అడవి నా పుట్టినిల్లు

అడుగడుగున నేస్తాలు

పచ్చికబైళ్ళు పట్టుకంబళ్ళు

పూలసరాలు ఆభరణాలు

లేతరెమ్మలు వీవెనలు

గాలిస్వరాలు వేణువులు

ఎగిరే రెక్కల కచ్చేరీలు

కదిలే పాదాల నాట్యాలు

స్వస్థానాన నేను నవ్వే మనిషిని.

.