అభిజ్ఞా వైరుధ్యం

దారి పొడుగునా గరిక కుదుళ్ళు
నేల నుదుట తీర్చి దిద్దిన తిలకాల వలే-
నడుమన తళుకు లా చిన్ని ఊదా పూల గుబురు

కానీ, వనమాలి కళ్లకి అదొక కలుపుమొక్క
కంటపడిన మరుక్షణమే ఆ అస్తిత్వపు చివరి మజిలి

బాట పక్కగా గులాబీ పొదలు
తెల్లని పూల తోరణాలతో స్వాగతిస్తూ-
ఒద్దిగ్గా గరిక మొలక ఒకటి కొత్తగా పలకరిస్తూ

తెలుసు, పూలని తృటిలో తెంచిపారేసే వేళ్ళకి 
ఈ చిరువేళ్లని పెరికిపారేయటం రెప్పపాటు పని

ఎందుకో, వెలుపల అన్నీ సహజం గానే ఉంటాయి
యధావిధిగా ఏమీ జరగనట్టుగా--
ఏదో అసౌకర్యం ఎద నిండా అలుముకుని ఉంటుంది సదా...