సంగీతాభిమాని

బార్లాగా తెరిచి వుంచిన కిటికీ తలుపులు,
చెవులు రిక్కించి విశ్వపు అలికిడి వినటానికి

సృష్టి పెదవులు ఉచ్ఛరించిన స్వరాలేవో,
నీలోకి నిన్ను నడిపిస్తూ
రాగాల తోటలోకి దారి చూపుతాయి

కోకిల కుదురుగా హారాలు అల్లుతూ
మావికొమ్మలోకి ఒదిగిపొమ్మని ఊరిస్తో...

గున గునా నడిచిపోయే నిషాద స్వర జత
గల గలల సెలయేటి ఒడ్డుకో రమ్మనో... 

మరిక, వింటే తప్ప ఈ వ్యక్తావ్యక్త భావచిత్రాల రూపకల్పన జరిగేదెట్లా-
నిశ్శబ్దం గా కూర్చుంటావిక, ఆ కచ్చేరీ లో. 

నక్షత్రాలు నవ్వినట్లనిపిస్తుంది,
వాన నీటి గిలిగింతలకి. 
అదురులేని నిశ్చింతతో
నెమలి క్రేంకారం వినవస్తుంది. 

భాషా నియమాలు, యతి ప్రాసలు ఎందుకిక-
మణిప్రవాళ కృతులుగా సృష్టి విభజన జరిగిపోయాక-
నీ మోవిపై సీతాకోకచిలుక వదిలివెళ్ళిన పాటమరక కి!? 

మది తలుపులు తెరుచుకున్నాయి
మోసుకొచ్చిన రాగమాలికలు దించుకోవాలి
ఖాళీ లేదీ ఇంట్లో,  కలదిరిగి చూడాలి మరి!
కొత్త ఇల్లు కట్టుకోవాలి, కుదురుగా సర్దుకోవాలి
గళానికొక గది అమర్చుకోవాలి, ఇలా తీరిగ్గా...