విశ్వామిత్ర-7

వేసవి రోజులు. ఆదివారం సాయంత్రం. వాతావరణం బాగుంది, అలా కాసేపు తిరిగివస్తే బాగుండునని బయటకి వచ్చింది మిత్ర. కాస్త డ్రైవ్ చేసుకుని వెళ్తే, దగ్గర్లోనే వున్న గార్డెన్ లో తిరిగిరావొచ్చు. కార్ పార్క్ చేసి లోపలకి నడుస్తూ యధాలాపంగా రోడ్ అవతలి వైపు చూసింది. విశ్వ జాగ్ చేస్తూ కనపడ్డాడు. మిత్రని చూడగానే ఆగి చెయ్యి వూపాడు. ఇటుగా రోడ్డు దాటి వచ్చాడు.

"విశ్వ! మీరు ఇక్కడా...ఓ రేపటి నుండి మళ్ళీ ఓ వారం ఇక్కడే కదూ?" అని అడిగింది మిత్ర.

"బాగున్నారా మిత్రా? అవునండి, ఇందాకే రెండు గంటల క్రితం లాండయ్యాను. నేనుండే స్వీట్స్ ఇక్కడికి మైలు లోపే. క్రితం సారి ఐవన్ ఎంగేజ్ చేసిన సాయంత్రం తనతో కలిసి సాకర్ చూడటానికి ఈ గ్రౌండ్స్ కి వచ్చాను. రన్ కి బాగుందీ ట్రాక్ అని ఇలా వచ్చాను" అన్నాడతను.

"నిజమే తను చాలాసార్లు ఇటుగా వచ్చినా ఆ ఆసక్తి లేక ఆ గ్రౌండ్స్ కానీ, బైక్/వాక్ ట్రాక్ కానీ గమనించనేలేదు. ఇప్పుడు కూడా ఏదో గేమ్ జరుగుతున్నట్లుంది" స్వగతంగా అనుకుంది.

"మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే మీతో కలిసి వాక్ చేయొచ్చా?" మర్యాదపూర్వకంగా అడిగాడు.

"తప్పకుండా, నాకూ ఏమీ తోచకే ఇలా వచ్చాను, రండి ఈ లోపల గార్డెన్ బాగుంటుంది. లోపల కూడా తిరగొచ్చు" అంటూ అటుగా దారితీసింది మిత్ర.

"ఎలావుంది ఇక్కడి జీవితం" ఉపోధ్ఘాతంగా అడిగింది. అతనింకా మాటల పొదుపరేనని మునుపే గమనించింది.

"బాగుంది, క్రొత్త పరిచయాలు. ప్రభావాలు." అన్నాడు.

"ఊ నచ్చిందన్నమాట. చెప్పండి ఏదైనా ఒక ఆ క్రొత్త విషయం." సంభాషణ పొడిగిస్తూ అడిగింది.

"సరే, ఇదిగో నా జాగింగ్, గారీ నుండి అలవాటైంది. తను మరథాన్ రన్నర్. విషయం తెలిసే కొద్దీ అదీ తను అంత శ్రద్దగా ప్రాక్టీస్ చేస్తూ మంచి సమాచారం ఇచ్చాక నాకూ ఆసక్తి పెరిగింది. తన ద్వారాగా ఒక పేస్ టీమ్ తో కలిసి సాధన చేస్తున్నాను." అన్నాడు.

తర్వాత ఓ పది నిమిషాలు పేస్ టీమ్, మారథాన్ కి వయసుకి సంబంధించిన అంశాలు, శారీరక ఇబ్బందులు, సిద్దపడటం వంటి విషయాల మీద సాగింది.

"కాసేపిక్కడ కూర్చుందామా" అని అడిగింది.

కాస్త ఎత్తుపల్లాలుగా వున్న ఆ తోట వాళ్ళు నిలబడిన దగ్గర నుండి కొంచం దిగువకి మారుతుంది. మళ్ళి కాస్త వెనగ్గా కొండ మాదిరిగా కనపడుతుంది. సూర్యాస్తమయం కానుంది. కనకాంబరం వన్నెలో ఆ బింబం కాంతులీనుతూవుంది.

"మీరిక్కడికి తరుచుగా వస్తుంటారా?" అని అడిగాడు. ఇద్దరూ అక్కడే ఓ చెట్టు క్రిందగా వేసిన బెంచ్ మీద కూర్చున్నారు. మిత్రకి ఎడం ప్రక్కగా అతను.

పెద్ద కుచ్చు తోకని తమాషాగా కదుపుతూ పైకి, క్రిందకి పరుగులు పెడుతున్న ఉడుతని తదేకంగా చూస్తున్న మిత్ర "అవునండి ఇక్కడకి వస్తే తాత గారి మామిడి తోటలో వున్న ఫీలింగ్. ఆ తోపుల్లో తిరుగాడినట్లే వుంటుందిక్కడాను." అంది మిత్ర.

మిత్రని ఒకసారి పరీక్షగా చూసాడు. చిన్న చిన్న పూలున్న లాంగ్ స్కర్ట్, పసుపు రంగు స్లీవ్ లెస్ టాప్, ఆ సాయం సంధ్య వెలుగుకి కాస్త లేత గులాబీ ఛాయ కలిసినట్లుండే ఆమె మోము మరింతగా వెలుగుతుంది. అప్పటికప్పుడు ఆ రూపు చిత్రించాలన్న అనుభూతి. హృదయం లో మాత్రం చిత్రించుకుపోయింది. ఆ కూర్చోవటమ్లో కూడా ఏదో హుందా, హొయలు. లేదా తనలోని భావనా అది? చిన్నగా నవ్వు పాకివచ్చింది అతని మొహమ్మీదకి.

అప్పుడే తల తిప్పి చూసిన మిత్ర సన్నగా అతని కుడి బుగ్గ మీద పడ్డ చొట్టని అప్పుడే గమనించింది. మరో పది సెకన్లలో ఆమెలో ఉద్వేగం. ఆ కల తనకింకా గురుతే. చివ్వున ఏదో బిడియపు పొర.

'ఎంకీ నే చూడలేనే ఎలుతురులో నీ రూపు ఎలిగిపోతుంటేనూ' విశ్వ మనసులో కదలాడుతున్న భావన.

ఇద్దరూ ఎవరి అనుభూతిలో వారున్నట్లుగా మరో ఐదు నిమిషాలలా గడిపేసారు.

ఇంతలో ఆ ప్రక్కగా వున్న ఓ పదడుగుల స్తంభం మీదకి నెమ్మదిగా ఎగురుతూ వచ్చి వాలింది ఓ గ్రద్ద.

"ఇంత దగ్గరగా ఈ పక్షిని చూడటం నాకు ఈ వూర్లోనే జరిగింది" అన్నదామె.

"అవును మేము చిన్నప్పుడు గ్రద్ద నీడ మీద పడటం కోసం పైన ఎగిరే పక్షి నే చూస్తూ క్రింద పరుగులు తీసేవారం" అతనూ చిన్ననాటి జ్ఞాపకాన్నిగుర్తు చేసుకున్నాడు.

సన్నగా గాలి వీచి చెట్టు పూలు ఒకటీ రెండూ రాలి ఇద్దరి మధ్యగా పడ్డాయి.

అప్రయత్నంగా చేతులు అటుగా కదిపిన ఇద్దరికీ ఒకరి చెయ్యి ఒకరికి తాకింది. తొలి స్పర్శ. చటుక్కున చెయ్యి వెనక్కి తీసుకుంది మిత్ర.

"సారీ, చూసుకోలేదు" అన్నాడు విశ్వ.

మరింత ముడుచుకుపోయింది, 'అంటే అతనూ గమనించాడు..' మొహమాటంగా వుంది.

"ఇక వెళ్దామా?" లేస్తూ అడిగింది.

"ఊ, పదండి, చూస్తూ చూస్తూ గంట గడిచిపోయింది. కంపనీ ఇచ్చినందుకు థాంక్స్" అన్నాడు విశ్వ.

"అయ్యో అలా ఏమీ కాదు, ఆమాట కొస్తే నాకూ సమయం తెలియకుండా గడిచిపోయింది. మనం మొదటిసారి వర్క్ విషయాలు కాకుండా వేరే విషయాలు మాట్లాడాం. గమనించారా?" లోలోపలి తడబాటు కప్పిపుచ్చుకోవటానికి తనీ మాట అంటుందా?

సన్నగా నవ్వి "నిజమండి, నాకు ఈ గార్డెన్ నచ్చింది, మళ్ళీ రావాలి." అన్నాడు.

ఈ సారి వెనక్కి మళ్ళకుండా ముందుకే వెళ్ళి కాస్త చుట్టూ తిరిగి పార్కింగ్ దగ్గరకి వచ్చారు.

"ఆలస్యం అయింది కదా. డ్రాప్ చేసి వెళ్ళనా?" కార్ డోర్ తీస్తూ అడిగింది మిత్ర.

"వద్దండి, ఎంత పది నిమిషాల్లో వెళ్ళిపోతాను. మరిక సెలవా, రేపు కలుద్దాం." అంటూ ఆగాడతను.

మరొక పది నిమిషాలకి ఇల్లు చేరిన మిత్ర స్నానం చేయటానికి వెళ్తూ, లాండ్ లైన్ మీద ఆన్సరర్ చెక్ చేసుకుంది. నవీ మెసేజ్, "పైవారం ఇండియాకి వెళ్తున్నాను. తాతగారికి ఏమైనా కొని తీసుకువెళ్ళనా? " అది క్లుప్తంగా సమాచారం.

రాత్రికి కాల్ రిటర్న్ చేయాలి అనుకుంది. విశ్వ గురించి చెప్పనా మాననా అని తర్జన భర్జన పడి అప్పుడే కాదు, అనుకుంది. కానీ ఏదో తెలియని భావన. అతని పట్ల ఆత్మీయత వంటిది కలుగుతుంది. ఒంటరితనం వలన పూర్వ పరిచయస్తుడు కనుక ఆ దగ్గరతనం ఫీలవుతుందా? కాదు, అతనిలో తనకు తెలియని పార్శ్వం తెలుస్తుంటే ఆ వైపు గా తన మనసు వెళ్తుంది. ఇది నిజం.....

*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

రాత్రి డిన్నర్ పూర్తి చేసి, మర్నాటి ప్రాజెక్ట్ ప్రపోజల్ మీదా, ప్రజంటేషన్ మీద కాసేపు గడిపి, మిత్రని గురింఛి ఆలోచిస్తూ నిద్రలోకి జారుకున్నాడు విశ్వ.

నిద్ర దూరమై, అటూ ఇటూ దొర్లి, విసుగ్గా లేచి యండమూరి నవల చదువుతూ కాసేపు, నవీ తో మాట్లాడుతూ కాసేపు గడిపి, అస్పష్టం గా వున్న భావాల్ని అలా కాగితం మీదకి వంపింది.

ఇరు మేఘాల చిరుసందడిలో చినుకుల జడి,
మేరు గర్జనల అలజడిలో మెరుపుల వరవడి,
సరి సరి రాగాల నెత్తావి గుస గుసల గుంభన సడి,
విరి తరుల వయ్యారి వూపుల పొంగారు పుప్పొడి,
గోధూళి వేళ, పున్నమి రాత్రుల జాలువారు,
తెమ్మెరలు, వెన్నెల వెలుగులు వెరసి వెల్లువైన పుత్తడి జాడలు,
కావా నీకు నా రాయబారం, మోసితెస్తూ నా ప్రేమ సంబారం.
[సశేషం]