అవును, నీ నాయిక ఇప్పుడు ఖండిత, విన్నావా నాయకా?

నాకు కళ్ళు తెరవాలని లేదు,
వాకిట్లోని నిన్ను స్వాగతించాలనీ లేదు.
రెప్పల గోడల వెనుక జాలువారుతున్న,
జలధారల ఇక నిన్నభిషేకించాలని లేదు.
నా గుండెకోట లోని వేల గదుల్లో,
ఎక్కడో ఒకచోట నీ కంటపడకుండా దాగిపోవాలనుంది.
మరలిపొమ్మని నీకు కబురంపాలనీవుంది.
నీతో కలిసి విహరించిన వూహల పూతోటలు,
శిశిరపు శిధిలకళతో కొనవూపిరులు వదులుతున్నాయని,
నీ ఒడిలో నిదురించిన నా కనులు,
నిప్పు కణికలై నన్నే కాల్చేస్తున్నాయనీ వివరించాలనివుంది.
నీ చేతల పులకించిన నా తనువిక,
తానర్పితం కాబోనని "ఖండితంగా" శాసనమేస్తుంది.
చెప్పినవిక చాలని వెళ్ళిరావా మరి?
మన ఆశల సమరంలో, ఆశయాల రణంలో నువ్వొక విజేతవై,
కాదు కాదు జగద్విజేతవై, నా చేయి నీ చేత నుంచి,
నన్ను నీ చెంత చేర్చుకునే ధీరోదాత్తవై మరలిరావా మరి?