ముగించేసానొక యుద్దం

నిన్న రేయనిపించింది నువ్వో నియంతవేమోనని.
నా తోడురా అంటే, నన్ను దాటి వెళ్ళాలనుకున్నావు.

ముందుగా ఇటు దారితీసింది నేనని,
ఈ పయనం వరమని నేనన్నా,
అటు దారికి నన్ను తీసుకుపోవాలని చూసావు.
ఆ ప్రళయం నన్ను ముంచినా నీకేం కాదన్నావు.

నేవోడిపోతున్న సంబరం నీ కళ్ళు దాయలేదు,
పోనీలే అపుడయినా నిజం చెప్పాయవి.

నేను ముగియక మునుపే నిన్ను జయించేసాను నేడు.
కలల్లోంచి తోలేసాను, వూహల్లో వురిమి తరిమేసాను.
నిజానికి నేనే వురేసేసాను.

గుండె చప్పుడులో గునపపు పోటువంటి నీ వూసు,
గుస గుసగా కూడా వినపడనంత దూరం వచ్చేసాను.

మరుపు నడిగి నీకు నిండా తొడుగు వేసేసాను.
మరుగు సొరుగుల్లో చివరి మూలల్లో నిన్ను నొక్కేసాను.

రేపులోకి ఇలాగే సాగుతాను.
తిరిగి చూస్తాను మొన్న చాయల్లోకి,
నిన్న నీడల్లోకి,అపుడూ అంటాను నీవిక నాకులేవని.
కాదు కాదు వున్నా వద్దని. విన్నావా?

ఇపుడిక ఇది నావంతు, నన్ను పాలించుకోనే
రాణి నేనే - రాజు, మంత్రి కాదు, వాళ్ళిక లేరు, రారు.
వాళ్ళిరువురు నీవేనయినా నీకు నివాళి కూడ దక్కదు.
విజయమిపుడు నాది, వీర స్వర్గముంటే అదీ నాదే రేపు.