విశ్వామిత్ర - సమాప్తం

మిత్ర వర్క్ అయ్యాక లైబ్రరీకి వెళ్తూ, గిల్డా కి కాల్ చేసింది వస్తావా అంటూ. ఇద్దరూ కలిసి వెళ్ళటం అప్పుడప్పుడూ అలవాటే. మామూలుగా మాట్లాడుతున్నా మిత్ర కళ్లవెనుక కదలాడుతున్న ఆలోచనలు గమనించిందో లేక తను యధాలాపంగా అడిగిన ప్రశ్నకి మిత్ర స్పందించిందో ..

"మీట్రా, ఈజ్ ఎవ్రీ తింగ్ ఫైన్?" గిల్డా మాటకి మిత్ర కళ్లలో నీళ్ళు చిప్పిల్లాయి. తలవూగించిందే కానీ మాట రాలేదు.

"ఓ హనీ" మిత్ర చేతి మీద తన చెయ్యి వేసి సన్నగా నొక్కి "నాట్ ష్యూర్ వాట్స్ బాదరింగ్ యు, హోప్ ఇట్స్ నాట్ టూ సీరియస్.." అర్థోక్తిగా ఆగిపోయింది గిల్డా.

"గిల్డా, ఐ బీ ఫైన్.." మిత్ర తెప్పరిల్లి సన్న గొంతుతో చెప్పింది. విశ్వతోనే చెప్పాలనుకున్న భావనలు అలా వెలికి రాకుండా ఆగాయి. అవే మాటల్లో జాలువారి అతనికి చేరితే ఇలా వుంటాయి.

- నిను చేరక నేనుండలేను

జీవించడానికే ప్రేమిద్దాం
ప్రేమించడానికే జీవిద్దాం
ఈ మార్గానే ప్రయాణించాను
బీడు భూములు దాటాను
మోడు నీడల నిలిచాను
వాగు పొంగున ఈదాను
హరిత వనాల హసితనయ్యాను

రాళ్ళు, ముళ్ళు దర్శించాను
ఫలపుష్ప రంగుల ఆదమరిచాను
రెక్కల జోరు విన్నాను
అడుగుల జాడ కన్నాను
పయనం అన్వేషణైంది
పరుగుల ఆరాటమైంది

ఎగువ దిగువ ఎంచలేదు
వేగం పెంచటమాపలేదు
ఊర్ధ్వముఖమైంది చలనం
వూపిరి సలపని గమనం
కాలం లెక్కలు విడిచాను
చివరి మజిలి చేరాను
శిఖరాగ్రం కాంచాను

పుడమి గుండె పగులువారినా,
ఎదలోతుల ప్రేమ చెలమ పదిలమవదా!
గరికకాడ వెన్ను విరుచుకు నింగికెగిసినట్లు,
నాలోని నీకై నా నిరంతరాన్వేషణ సాగదా!
నీవున్న తావుల జాడకై మరిన్ని బీటలై విచ్చనా,
ఆ నడుమ పాయలై నిను చేరగ నాప్రేమసాగరాన్ని చీల్చనా!

ఆమె భావుకతని ఆరాదించే అతనికి తన భాష్యాలు సగమే అర్థమౌతాయని ఆమెకి తెలుసు. ఇంగ్లీష్ ఎక్కువగా వాడే అతనికి కవితల పట్ల అభిలాష, మక్కువ ఆమె పట్ల ప్రేమ కలిగించినవే.
********* ********* ********* ********* *********

తలస్నానం చేసిన జుట్టుకి చుట్టుకున్న టవల్, ఒక చేతిలో విశ్వ ఇచ్చిన ప్రేమలేఖల (వంటి) పుస్తకం. విశ్వ ఆ సాయంత్రం వచ్చినపుడు తలుపు తీసిన మిత్ర వాలకమది. విశ్వకి కొంచం ఆశ్చర్యం వేసింది.

సాధారణం గా మిత్ర శనివారం ఉదయాన్నే తలస్నానం చేస్తుంది. నియమానుసారం జీవితం గడిపే ఆమె గురించి అతనికి తెలిసిన విషయాల్లో అదొకటి.

"మిత్ర, కాసేపలా బయట వాక్ చేసివద్దామా?" అతనడిగిన ప్రశ్నకి తల అడ్డంగా వూగించి "విశ్వ నాకిక్కడే వుండాలని వుంది." అంది.

విశ్వకి యేదో మార్పు తోస్తుంది. మిత్ర వాకింగ్ రాననటం చాలా అరుదు.

దాదాపు నాల్రోజులుగా కాల్ కూడా చేయలేదు. తను లాండ్ లైన్ కి చేస్తే అన్సరర్ కి వెళ్తుంది. సెల్ ఫోన్ అంతే వాయిస్ మెసేజ్ వస్తుంది. బిజీగా వున్నపుడు కూడా తనలా వుండదు.

సోఫాలో కూర్చున్న మిత్ర వళ్ళో తలపెట్టుకుని పడుకున్న విశ్వ అలాగే ఓ పది నిమిషాల వరకు మాట్లాడకుండానే వుండిపోయాడు.

"మిత్ర, ఐ యాం సారీ." నెమ్మదిగా అన్నాడు.

"కన్నా ఇపుడా మాట ఎందుకు?" మిత్ర అనునయంగా అడిగింది.

"మిత్ర, నీ మౌనం నన్ను నిలదీస్తున్నట్లుగా వుంది. నా పరంగా యేదో జరిగింది కదూ?" అతనడిగిన తీరుకి మిత్రలో చిన్న కదలిక.

విశ్వ మాట పొడిగించాడు, "అమ్మలు, ఈ రోజు ఉదయం డ్రైవ్ చేస్తూ రేడియోలో విన్నానిది. ప్రేమించటానికే కాదు, ప్రేమని స్వీకరించటానికి మనసుండాలట. నాకు..నాకు అది లేదేమో, నీ అంతగా నన్నెవరూ ప్రేమించలేదు. నాకు అందుకే అందులోని లోతు తెలియటం లేదా? నేను నీ ప్రేమని రెసిప్రొకేట్ చేయలేకపోయానా? నిన్ను కోల్పోతున్నానా?"

అతనడిగిన తీరుకి మిత్ర కి ఆ క్షణంలో అతను ఆటబొమ్మ విరగ్గొట్టుకున్న పసిపాపలా తోచాడు.

నెమ్మదిగా అతన్ని పైకి జరిపి, అతని మెడ చుట్టూ చేతులు వేసి మొహం అతని కుడి భుజం మీద ఆన్చి "కన్నా అలిసిపోయాను. తెలిసిన నీలో నాకే తెలియని మరేదో వెదుకులాడుతూ అలిసిపోయాను." నెమ్మదిగా అంది.

"నువ్వు బాగా అనలైజ్ చేస్తావు కదా. చెప్పు ఎందుకు నాలో ఈ సంఘర్షణ?" అడిగింది.

"అమ్మలు, వచ్చేముందు మన గురించే ఆలోచిస్తూ ఒక ఈ మెయిల్ పంపాను చూడు. నీ కళ్ళలోకి చూస్తూ చెప్పలేను." అన్నాడు.

Just like the way you look for messages from god for any occurrence in your life, not really similarly I got a tendency to analyze things. Our journey has brought us closer. Just felt like trying to analyze the journey.

Fate has brought us together. We both had roles in that, but I played major role in getting you from the shell you locked your self in. You resisted it for a long time.

After all that, some thing has touched your nerves, changed you, you opened yourself, you experienced kaleidoscope of emotions. Physical feelings were also thrown into mix. The ones you fought the most.

As you were going through all this, introspection started on how did it happen? who was responsible? how is this change possible? what happend to all my control? why am I feeling like I am in a spell?

ఇలా సాగిన ఆ ఈ మెయిల్ లో అతను తన మనసులోని ప్రశ్నలన్నిటికీ సమాధానం చెప్తున్నట్లుగా అనిపించింది మిత్రకి. ఆమె అతని పట్ల యేర్పరుచుకున్న సాప్ ఫీలింగ్స్ కూడ వివరణ వుంది. ఆ భావనలతో ఆమె పడుతున్న వేదన త్రుంచాలన్న అతని ఆరాటముంది. జీవితం పరిచిన పరుధుల చిత్రీకరణ వుంది. తమ పయనం సాగాల్సిన వైనం వుంది. చివర పేరా చదువుతూ...

You have a willing partner who wants to keep you happy, content and relaxed, enjoying each moment of life to the fullest for rest of your life.

It is on me to protect our relation, I stand by that. Each episode we go through is cementing our relation further.

From the reasons you are against the marriage, I see physical is one among them. I know that your love is beyond physical. I was absolutely sure of that.

I have told many times that is what I think of you. Physical factor is one dimension of whole thing, as we have not attained that, we will be restless until then. In a man-woman relation, that is the last bastion and it takes a lot to happen between their souls, before they offer themselves to the other person. We are reaching that stage.

ఆ పంక్తుల దగ్గర ఆగిపోయిన మిత్ర నెమ్మదిగా లేచి వంటగదిలోకి నడిచి గ్లాసులోకి నీళ్ళు తీసుకుని చిన్నగా సిప్ చేస్తూ నిలుచుంది. ఇంక అతని మనసు విప్పి చూడాలనిపించలేదు. తన మనసే మరొక కోణంలో నుంచి మరొక భాష్యంలో చదివినట్లుగా వుంది.

వెనగ్గా వచ్చిన విశ్వ వెనక నుండి ఆమెని చేతులతో చుట్టేసాడు. గ్లాసు ప్రక్కన పెట్టి తల వెనగ్గా వాల్చి అతని గుండె లయ వినపడేంత దగ్గరగా జరిగి పూర్తిగా అతనికి ఆనుకుని "కన్నా, ఇవి నా మాటలు కాదు. ఈ మధ్య ఒక కొలీగ్ పెళ్ళి శుభలేఖలో చదివి గుర్తుంచుకున్నవి..

Two lives, two hearts,
joined together in Friendship
united Forever in love

Neither of us can honestly say that we were looking for each other,
But it happened.....

We've known each other by CHANCE, became friends by CHOICE.....
still friends by DECISION....

And here were are.... two lovers by SOUL, Just happy being together,
Not knowing where to go, But very sure, that wherever it is.....
We'll be going together "

మంద్రస్వరం తో యేదో లోకంలో వున్నట్లుగా అంటున్న మిత్ర మాటలు పెళ్ళి మంత్రాల్లా తోస్తున్నాయి.

"నాకు నీ స్పర్శ కావాలి, నీ ఒడి కావాలి, నీ గుండె చప్పుడు జోల కావాలి. ఇపుడు నా మనసు ఆకాశగంగ అంత అమృతంగా, తనువు పాలధార అంత మధురంగా మారినట్లుగా వుంది . నాకు కోరికలు చాలా తక్కువ, వున్నా అవి ఎవరికీ అర్థం కావు. ఇప్పుడు త్రివేణి సంగమంలో స్నానంచేసి, కళ్యాణ శ్రీనివాసుని సన్నిధిలో, వెదురు పుష్పం మీద పవళించి, నీలో కరగాలని వుంది. నువ్వు, నా మనసుకి అధిపతి, తనువుకి సర్వాధికారివి, నా ప్రేమకి పిపాసివి, నా చూపుకి బానిసవీ అయిన ఈ ఘడియల్లో నేను నీ పూజకి విచ్చుకుంటున్న నాగమల్లిని.." ఆమె పెదాలని మూసేస్తున్నంత దగ్గరగా విశ్వ పెదాలు.

"అమ్మలు, ఇంక చాలు." విశ్వ మాటలు అతని అధరాలు తెలిపాయి.

కాసేపటికి ఇండియా కాల్ చేసి మిత్ర తాతయ్య గారికి, విశ్వ తండ్రికి తమ నిర్ణయం తెలిపాక ఇద్దరి లో తెలియని ఉద్వేగం. మిత్ర కి మొదటి నుండి అట్టహాసంగా పెళ్ళి చేసుకోవాలని లేదు. తాతగారికి తన మనసులో మాట చెప్పింది. ఇక్కడే గుడిలో పెళ్ళి చేసుకోవాలనున్నదన్న ఆమె అభీష్టాన్ని ఆయన కాదలేదు. విశ్వ ఇంటి నుండీ యే అభ్యంతరం రాలేదు. త్వరలో ఇద్దరం కలిసి వస్తామని చెప్పారు.

తర్వాత ఇద్దరూ మాట్లాడుకున్నది చాలా తక్కువ. తమ విభిన్న మనస్తత్వాలు, పరస్పరావగాహన, ప్రేమ, ఆకర్షణ ఇలా ఒక్కొక్క పరీక్షని తట్టుకుని ఒకటి కానున్న ఆ శుభతరుణం ఇద్దరికీ చాలా మధురంగా తోస్తుంది.

ఇద్దరిలోనూ ఒకరి కొరకు తమలో తెలియకుండానే మార్పు సంభవించింది. అది ప్రేమ చేసిన గారడీ. ఒకరినొకరు మార్చే ప్రయత్నం చేయకూడదని ప్రమాణం చేసుకున్న వారిరువురు తమకి తెలియకనే చేసుకుంటున్న ఆ సర్దుబాటు వారి జీవితాలకి ఆయువుపట్టు. ఒకరి తప్పిదాన్ని ఒకరు క్షమతో సరిదిద్దుకోనున్న ఆ రాజీ మనసు విజయానికి ప్రతీక. అక్కడ మ్రోగుతున్న ఆ మంగళ వాయిద్యాలు వారి హృదయాల చిరు స్పందనల సవ్వళ్ళే.

********* ********* ********* ********* *********

ఆఫీసులో టీంకి వార్త తెలిపి ఒక వారం సెలవు తీసుకున్నారిద్దరు.

అనుకున్నట్లుగానే గుడిలో పెళ్ళి చేసుకుని తిరిగి వచ్చారు.

ఒకరిలో ఒకరు ఒదిగి పోవటానికి, ఒకరినొకరికి అర్పించుకోవటానికి, ఒకరిలోనొకరిని కలిపేసుకోవటానికి ఆ మధుర క్షణాలకోసం వేచి వున్న వారి సమాగమం, దేవుడు నిర్ణయించిన సమయంలో జరుగబోతున్న ఆ శోభనం వారి అనురాగ సంగమంలో శ్రీకారం చుట్టుకున్న తొలి పుట.

మరోసారి తలారా స్నానం చేసి, తెలియని బిడియపాటుతో తడబడుతూ చుట్టుకున్న చీరలో, స్వాతిముత్యం లా ఎదుటికొచ్చి నిలబడిన మిత్ర విశ్వ కౌగిలిలో బందీ అయిపోయింది. అనుభూతులు కలతోడుకుంటున్న మనసు మూటగట్టుకున్న ఆ ప్రణయపు పరిమళాలు..

"ఈ రేయి నా ఉల్లం ఝల్లుమంది, ఒడలు వొణికింది, తనువు తీపిగాట్లతో తెల్లారేవరకు తబ్బిబ్బైంది. చెమరింపుల్లో తృళ్ళిపడింది, అలవోక నవ్వుల్లో మునకలేసింది. నునుసిగ్గు వరదలో మునిగిపోయింది. విల్లో, వీణో ఆ రెండూ కాని మరేదో నా వంటి రూపిపుడు.

గుండె జారిపోయింది, కాని తన సడి దుంధుబి వలే, డమరుకం వలే ఇంకా వినిపిస్తూనేవుంది. వలువలు వంటిపై వుండమంటున్నాయి, వడుపుగా పక్కకి తొలుగుతున్నాయి. ఎంత చిక్కబట్టుకున్నా ప్రాణం నీ దరికే పరుగులు తీస్తోంది. ఏదారిన వెళ్ళను? నా వాటిని తిరిగి పోగేసుకోను? ప్రకృతంతా ఈ నీ స్త్రీలోనే ఆవిష్కరించినట్లుంది. నిన్ను వూహల్లో ఎన్నో రూపాల్లో నిలిపాను, నీవు ఇంకా క్రొత్తగానే వున్నావు.

కన్నా, ఒక్కసారి ఆ గుట్టు విప్పేయనీ నువ్వూ నిజంగా నల్లనయ్యవేనని, అందులోనే నీ అందం దాగుందని. వురుముకి బెదిరే నన్ను చుట్టూ చేయి వేసి పొదివిపట్టే వేళ సిరిగంధపు చెట్టుని చుట్టిన నల్ల త్రాచు కాదా ఆ కరం. అది అందిన నాది కాదా వరం.

గోరువెచ్చని పొద్దులో వున్న వెచ్చదనం నను హత్తుకున్న నీ మేనిదా క్షణం. ఆ అభయంలో ఎంత భరోసా, జగద్విజేతకైనా సాధ్యమా నా ధీమా?

నిదుర రాని నిశీధుల్లో, నిట్టూర్పు వేకువల్లో, నిలదీసే ఏకాంతాల్లో, నిలవరించలేని వేదనలో నీకై లేఖలు పంపగా పదాలు ఇమ్మని ప్రతి సడిని వేడాను. ప్రేమికనై యాగాలు చేసాను. దక్కిన నిన్నే తిరిగి తిరిగి వరంగా కోరుకున్నాను. నీ ఒక్కడి కోసం నేను కోటి హృదయ గీతాలు వ్రాసాను. నన్నే శ్రోతని చేసుకుని నీకై గానం చేసాను, సాధన వలని ప్రేమ ఆలాపన ఇది.

నా కోసం కవితలల్లి, నా కన్నీట నీవూ కరిగి,నీ బాణిలో కథలల్లి,
నా నవ్వులో నీవూ కలిసి,నా కవితకి స్ఫూర్తివై,
నా అనుభూతిలో నీవూ తడిసి,నీ వాణిలో తేనెలునింపి,
నా బాధలో నీవూ గడిపి,నా తోడువై మెసిలి,
నా నిట్టూర్పులో నీవూ ఎగిసి,నీ కౌగిలితో కమ్మేసి,
నా వొడి నీవూ దోచేసి,నా ఉనికి నాకిక వద్దని,
నీ వినా నే మనలేననిపించిన నా ఆత్మబంధువా,
నీ నా బేధమిక లేనేలేదని మనవైక్యమైన ఆత్మలని నేడు చూపవా?
ఆత్మసంగమం అయిన అస్థిత్వంలో తనువు కలయిక అనివార్యమని, ప్రియా,
ఆ పడుగుపేకల మధురిమల మేళవింపే నాకు నీవిచ్చే కానుకని నిరూపించవా?


నీ చెంత నేను కలువల నవ్వుని నా సరసన నీవు నెలరాజువి. మన సావాసం రాగ భరితం మన కలయిక భువికి దివికీ నిత్య వాసంతశోభ.

నిన్నటి గూట్లో పదిలంగా దాగిన గువ్వ నా మది.
రేపటి వలలోకి కలల కడలిలోకి లాగినవాడివి నీవె కదా!
మన వేదం మన సాంగత్యం, మన పయనం మరో ప్రేమ ప్రస్థానం.
మనమిరువురం బహుదూరపు బాటసారులం, సవాళ్ళకొగ్గని సహవాసులం."

విశ్వ వక్షస్థలం మీద తృప్తిగా నిదురపోయిన మిత్ర మర్నాడు ఉదయం కాస్త అలాస్యంగా లేచేసరికి విశ్వ లేవటం, ముందు గదిలో కూర్చుని వుండటం కనపడింది. స్నానం చేసి అలవాటుగా మొలకలు తీసుకోబోయి, మనసు మార్చుకుని ఒక కప్పులో కాఫీ కలుపుకుని "విశ్వ నువ్వేమి తాగుతావు?" అని అడిగింది. విశ్వకి ఉదయాన్నే కాఫీ అలవాటు.

"నీ అధరామృతం" అన్న ఆ సూటి సమాధానానికి చిరుసిగ్గు కమ్మేసి "పో దొంగమొహం నాకు తెలియని కళలు చాలా వున్నాయి నీలో." మురిపెంగా అంటూ అతన్నానుకుని కూర్చుని యేమిటి వ్రాస్తున్నాడా అని కుతూహలంగా చూసింది.

"ఓ అందాల రాణి
నా వలపుల బోణీ
ఓ సుగుణాలా రాణి
నా హృదయపు అలివేణి
నీ మనసు వెన్న
నీ సాంగత్యం నా అదృష్టం
నీతో గడిపిన సమయం నాకు మృదుమధురం
జన్మ జన్మల మన అనుబంధం అపురూపం!"

చదవటం పూర్తి చేసి, విశ్వ బుగ్గమీద మీటి నవ్విన మిత్ర నవ్వు తెరతెరలుగా, పూల జల్లులు కురిసినట్లుగా విశ్వకి శీతల పవనాల మాదిరి తాకింది. అదే అతని తొలి ఆశుకవిత.

విశ్వ,మిత్ర - వారి జీవితాలే వారి పయనం. ఒకరి ప్రేమ అన్వేషణ ఆఖరి మజిలీ మరొకరు. గలగల గోదారి మిత్రవింద. తనని తాను ఆమె ప్రేమలో ఆవిష్కరించుకున్న మౌనమూర్తి విశ్వనాథ్. విశ్వామిత్ర ప్రేమైక జీవన ప్రతినిధులు.

మనం ఒకరికొకరం వరాలం.
తరతరాల ప్రేమ చరిత్ర ఇది.
మనం మనకు అపురూపాలం.
ఇహపరాల ఆత్మ సంయోగమిది.

అని జీవనగీతం పఠిస్తున్న ప్రేమికులు.

[సమాప్తం]