వలపు దోబూచులు

ఈ గుండె ద్వీపాల్లోకి ద్వారాలు నా కళ్ళే,
అవి మూసినా తెరిచినా ఆ చూపు నీ కొరకే.

శిశిరపు గాలులు పాడే పదాలు నా ఎద రొదలే,
ఆ పదాల మాటున దాగిన వేదనలు నీ కొరకే.

మల్లియ నడిగి మంచు తెచ్చుకున్న తెలుపుకి,
సుగంధ పరిమళాలు అద్దేవి మన వలపులే.

నీ సందిట నేను చేరినా, నా మోహపు వలలో నీవు చిక్కినా,
వేడుకలు మనవే, మదనుని చిరునామా మనదే!

నీవు కప్పిన నా మేను పుష్కరస్పర్శకి పునీతమైన నది.
నా ఒడి చేరిన నీవు గంగాజలకాలాడిన పవిత్రుడివి.

నాదని నీదని ఏమీ లేదని నీకూ నాకూ తెలిసినదే,
ఎదలో ప్రేమని దాచిన ప్రతి జంట ఆడే దోబూచులివే.