విశ్వామిత్ర - 13

విరహిత వదిలిన తావున మల్లియ గొల్లున గగ్గోలు పెట్టదా?
తీయని తలపుల తాపపు తాకిడి తప్పని మనుగడ మనది.

వేచిన కన్నుల వేడికి వాడిన తనువు, వగపు నా బ్రతుకై,
నిను కౌగిట చేర్చగ తామసి వశమై నిలిచాను ప్రియా!

********************************

చేతిలోవున్న పెన్ను కాప్ క్రింది పెదవికి ఆనించి, ఆ నాలుగు పంక్తుల వెంటా మరోసారి దృష్టి సారించి మురిపెంగా చూసుకుంది మిత్ర. ఉదయాన్నే మెలుకువలో అస్పష్టంగా వచ్చిన వూహ అది.

కాస్త వేడిగా ఏమైనా తాగాలనిపించి లేచి వంట గదిలోకి వెళ్ళింది. పాలు వేడిచేయటానికి కప్పు తీసుకుందామని పరధ్యాసగా కిచెన్ కాబినెట్ వైపు చాపిన చేతికి సిరియల్ డబ్బా తగిలి క్రిందపడి రంగు రంగుల ఆ పలుకులు చెల్లాచెదురుగా పడ్డాయి. క్రింద కూర్చుని పోగేయటానికి చెయ్యి చాపబోతు "V" ఆకారంలో పడ్డ వాటిని చూడగానే మదిలో మళ్ళీ ఓ ఆలోచన.

మరొక పదినిమిషాల్లో "విశ్వామిత్ర" అని వ్రాసిన సిరియల్ వంక చూస్తూ కూర్చుంది. ఉదయపు గోరువెచ్చని కిరణాలు విశ్వ స్పర్శని గుర్తుకి తెస్తున్నాయి.

ఎటు చూస్తే అటే విశ్వ యేదో ఓ రకంగా తలపులనుంచి తొలగనని స్థిరంగా పరుచుకుపోయాడు.

అలా ఎంతసేపు కూర్చుందో తెలియదు. విశ్వ పరిచయం అయిననాటి నుండి జ్ఞాపకాలు అలలు అలలుగా ఎగిసిపడుతున్నాయి. ఇంతలో ఫోను మోగింది.

"అమ్మలు.." ఫోను తీయగానే ఆత్మీయంగా వినిపించిన నానమ్మ గొంతు.

"నానమ్మా," మిత్ర గొంతులో అమితాశ్చర్యం "ఎలా వున్నావు?" అని అడిగింది.

"ఏంట్రా తల్లీ ఇది? నెల పైనే అయింది నీ ఉత్తరం వచ్చి. ఫోను చేసీ పది రోజులైంది. తీరిక లేదా బంగారం?" లక్ష్మీదేవమ్మ గారి గొంతులో ఈమారు కాస్త ఆదుర్దా ధ్వనించింది.

ఒక్కసారిగా స్పృహలోకి వచ్చినట్లుగా, కాస్త అపరాధభావన, తడబడుతున్న స్వరంతో "బానే వున్నాను నానమ్మా, ఏదో కాస్త బద్దకం.." అన్నాగానీ తప్పించుకుంటున్నట్లుగా తనకే అనిపించింది మిత్రకి.

కాసేపు అవీ ఇవీ మాట్లాడి పెట్టేసాక, అవే ఆలోచనలు. ఎందుకు తననింతగా అతను ఆక్రమించేసుకున్నాడు? వద్దనీ అనాలనిలేదు. తనని అతనంతగా ప్రభావితం చేయటం ఎందుకో అప్పుడప్పుడు తనకే సమాధానం తెలియని ప్రశ్నార్థకంగా తోస్తుంది. ఇంతకు మునుపు ఎప్పుడూ తన మనసుకి కలగని స్థితి ఇది. ధ్యాస అంతా అతని పైనే.

లేచి వెళ్ళి మంచం మీదకి చేరి నిద్రపోవటానికి ప్రయత్నిస్తూ, పుస్తకం తిరగేస్తూ కాసేపు స్నానం కూడా చేయకుండా ఒంటిగంట వరకు అలాగే గడిపేసింది.

ఏదైనా వ్రాయాలనివుంది. విశ్వకి ఫోన్ చేసి రమ్మని అడగాలని వుంది.

క్రొత్తగా పరిచయమయిన నైబర్ తో కలిసి గోల్ఫ్ ఆడటానికి వెళ్తానని నిన్న సాయంత్రమే చెప్పాడు. ఈ మధ్యనే నేర్చుకోవటం మొదలుపెట్టాడు కనుక అతన్ని డిస్టర్బ్ చేయాలనిలేదు.

మళ్ళీ పుస్తకం తెరిచి వ్రాసుకుంటూ కూర్చుంది.

"నా మనసు నాది కాదు, అది నీ చెంతనేవుంది..
నాకూ నేను లేనా, కన్నా?
ఈ నిశ్శబ్దం నను నలిబిలిచేస్తుంది,
ఈ ఎడబాటు నను శిధిలజీవిని కమ్మంటుంది
నీవు లేని వనాన నేనిక విహారం చేయను,
ఈ విలాపాల విరహగీతమాలపిస్తాను.
నివురువోలె నింగికెగయనా,
వానవోలె నేలకు జారనా,
ఏవిధముగ నిను చేరను?
ఏ దిక్కున నిను వెదకను,
వేగిరపడి ఏ మలుపున నిను కలవను?

నీ కొరకు గుండె చేసే నాదంలో మూగపోతూనే మౌన రాగాలు ఆలపిస్తున్నాను. నా జీవనాన ఇదే అతి మధురమైన పయనం. నీవు పంచిన స్మృతులు మల్లెల మాలలా అల్లి నిన్ను వరించే వరమాలగా చేసుకుని నిలిచున్నానిచట! ..."

ఇంకొక నాల్గు పేజీలు ఏవేవో వ్రాస్తూనేవుంది. పాలు తాగాలని వెళ్ళినది మొదలు ఆ క్షణం వరకు ఏమీ తినలేదు. నిస్సతువగా నిద్రలోకి జారిపోయింది.

*************************************************

కాలింగ్ బెల్ మోతతో కళ్ళు విప్పి టైం చూస్తే దాదాపు సాయంత్రం అయిదు. వెళ్ళి తలుపు తీయగానే ఎదురుగా విశ్వ. ప్రక్కకి తొలగి లోనికి దారి ఇచ్చింది.

"మిత్ర, ఏమైంది?" లోనికొస్తూనే చేతిలో వున్న ఫ్రూట్స్ వున్న బాగ్ ప్రక్కగా వుంచి నుదురు మీద చేయివేసి చూస్తూ "ఇలా వున్నావేం?" అని అడిగాడు.

మొదట్లో ఓసారి హైదరాబాదులో కంప్యూటర్ లో ఏదో ప్రాబ్లం చూడటానికి వచ్చినప్పటి జ్ఞాపకం మెదిలింది.

"ఏమీ లేదు, మనసుకి నలతగా వుంది, విశ్వ." మిత్ర నవ్వేసింది.

అతన్ని కూర్చోమని ఫ్రెష్ అప్ అయ్యి వచ్చేసరికి యాపిల్స్, పేర్స్, బెర్రిస్ ముక్కలుగా కోసి ప్లేట్స్ లో సర్ది వుంచాడు.

"అమ్మలు, యేంట్రా ఇది?" మిత్ర ఉదయం వ్రాసిన "విశ్వామిత్ర" అన్న సిరియల్ పలుకులు చూపుతూ అడిగాడు.

నవ్వుతూ జరిగిన సంగతి చెప్పింది. ఇద్దరూ కూర్చుని పళ్ళముక్కలు తింటూ మాటల్లో పడ్డారు.

లేత గోధుమ రంగు టీ షర్ట్, డార్క్ కాఫి కలర్ పాంట్స్, వుంగరాల జుట్టు. సాధారణం గా కనపడే అతనిలో ఏదో అసాధారణ విలక్షణత. చిలిపి వూహ కదలాడింది.

అలవాటుగా అతని ఎడమ అరచేతిలో తన కుడిచేతి చూపుడు వేలితో సున్నాలు చుడుతూ "విశ్వ నీకు కొన్ని పేర్లు పెట్టనా?" అని అడిగింది.

ఆమె చెప్పేది వింటూ కుడిచేత్తో ఆమె ముంగురులు సవరిస్తూ వున్న విశ్వ "ఊ" అన్నాడు.

"నీ శరీరాకృతి చూస్తే సింహం గుర్తుకొస్తుంది - ఎందుకంటే నువ్వు నా కెంతో ప్రీతికరమైన సింహమధ్యముడువి.

నీ మంద్రస్వర కంఠం నాకు గండు కోయిలని ఎదుట నిలబెడుతుంది

నీ మంచితనం మహావృక్షాన్ని గుర్తు తెస్తుంది - చల్లని నీడ, తన తావుని వీడని మేరు గంభీరత్వం.
సేదతీరానిచట అనిపించే నీ సమక్షం గోదారి ఒడ్డునున్న భావననిస్తుంది."

ఒక క్షణం ఆగి అతని మెడ వంపులో తలవాల్చి
"నీ ఆలింగనాలు, చుంబనాలు తుమ్మెదని జ్ఞప్తికితెస్తాయి." నెమ్మదిగా పూర్తిచేసింది.

"మిత్ర, ఒక మాట అడగనా?' మిత్ర నుదురు మీద సన్నగా ముద్దిడి, కాస్త ప్రక్కకి జరిగి, మిత్రని తన వొడిలో పడుకోబెట్టుకుని అడిగాడు విశ్వ.

"అడుగు, ఏమని అడుగుతావు.." అంది మిత్ర.

"మన ఇద్దరినీ బయటనుండి చూద్దాం. నీవు మంచి అందగత్తెవి, భావుకురాలివి, కెరీర్ లో ఉన్నత స్థాయికి చేరుకుంటున్నదానివి. ఇక నేను అన్నిటా సామాన్యుడినే. పెద్దగా సాధించేమీ లేదు. నువ్వు కూడా మన తొలిపరిచయం లో నన్ను నిరాకరించావు. మరి ఇప్పుడు మనమింత సన్నిహితం ఎలా కాగలిగాము?" అని అడిగాడు.

"ఊ, తెలియదు కన్నా." అంది.

"బహుశా అప్పుడు నా బాహ్యరూపం చూసావేమో, ఇప్పుడు నాలోని మనిషిని చూస్తున్నావేమో?" అన్నాడు. అతని మాటలు కూడా సుధీర్ఘ ఆలోచనలోంచి వస్తున్నట్లుగా వున్నాయి.

"మిత్ర, ఇదంతా కలగా తోస్తుంది. నీకు దూరం అయిపోతానేమోనని ఒక్కోసారి తెలియని వెరపు. నువ్వు నిజంగానే నన్ను యాక్సెప్ట్ చేసావా?" విశ్వ మాటకి ఛివాల్న లేచిన మిత్ర మొహమ్మీద చిరు కోపం తాలూకు కెంజాయ వన్నె. ముక్కు మాత్రం మంకెన రంగుకి మారింది.

"ఏమిటి నీ ఉద్దేశ్యం, నాకు పరిణితి లేదా? నాకంటూ వ్యక్తిత్వం లేదా? నా భాగస్వామి గురించి ఆలోచనలు వుండవా?" అంది మిత్ర.

"అమ్మలు, ఎందుకురా అంత కోపం? ఎంత ముద్దుగా వున్నావో.." తిరిగి ఆమె తన సంధిట బందిస్తూ "మన బంధం ఇలాగే సాగాలన్న ఆశ" అన్నాడు.

గట్టిగా అతని బుగ్గ మీద గిల్లాక కానీ కోపం కాస్త తగ్గలేదు.

"మరి, కేవలం నీ రూపు చూసే కాదన్నానకున్నావా?" అంది. మళ్ళీ తనే పొడిగిస్తూ

"వూహ తెలిసిన దగ్గర నుండీ ఎన్నో పరిచయాలు, అనుభవాలు జీవితం పట్ల, పెళ్ళి పట్ల, జీవిత భాగస్వామి పట్ల అభిప్రాయాన్ని ప్రభావితం చేస్తూనే వున్నాయి. కొంత జంకు, కొంత నిరాసక్తత వున్న సమయంలో దాదాపు అపరిచితుడివైన నీ నుండి ప్రపోజల్. ఎలా అంగీకరిస్తావనుకున్నావు? నాకు ఇప్పటికీ నీ పట్ల యే ఆశింపు లేదు. నీ లక్ష్యాలు, వాటి పట్ల అవగాహన నాకు తెలుసు. నీలో నేను ప్రేమికుడినే కానీ నాకేదో సాధించిపెట్టే వ్యక్తిని కోరుకోవటం లేదు." అంది. మిత్ర మాటల్లో కూడ దృఢస్వరం.

"మిత్ర, నాకు నీ అంత పట్టుదల లేదు. నాకు లక్ష్యాలు వున్నాగానీ ఒక ప్లాను తో వెళ్ళను. నీ అంత నియమంగా వుండను. ఒక్కోసారి ఆ సమయానికి ఏది తోస్తే అది చేస్తాను." విశ్వ మాట పూర్తి చేయకుండానే..

"ఆగాగు, మొద్దబ్బాయ్ కి ఈ సందేహాలన్నీ ఇపుడెందుకు కలుగుతున్నాయి.." మిత్ర గొంతులో ఈసారి అల్లరి ద్వనించింది.

"నాకు నువ్వు నచ్చావు. అదీ సంపూర్ణ వ్యక్తిగానే ఇష్టపడ్డాను. నీ రూపం నా కళ్లకి మనోహరంగా వుంది. నా జీవితం నీకు ఆహ్వానం పలుకుతుంది. ఇక మనం మనకోసం. నన్ను, నిన్ను కలిపిన ప్రేమకి తెలుసు మననెందుకు కలిపిందో.." అంది మిత్ర.

ఆమె మాటల్లో భావుకతకి, స్వఛ్ఛతకి విశ్వ చలించిపోయాడు. ఒకరినొకరు హత్తుకున్న ఆ స్పర్శలో హృదయాలు సంభాషించుకున్నాయి.

మిత్ర ఏదో మగతలో అన్నట్లుగా అంది..

"విశ్వ నీ సమక్షంలో నేను దైవానికి చేరువగా వున్నట్లు ఫీలవుతున్నాను. నీ ప్రేమలోని పవిత్రతకి లోబడిపోతున్నాను. నీ చెంత
శూన్యంలో మౌనాన్ని నేను
మౌనంలో రాగాన్ని నేను
రాగంలో భాష్యాన్ని నేను
భాష్యంలో భావాన్ని నేను
భావంలో జీవాన్ని నేను
జీవంలో పూర్ణాన్ని నేను
నువ్వెవరు?"

"ఈ అనంత విశ్వంలో నీ కోసం సృష్టించబడ్డ వస్తువుని. లేదా పదార్ధాన్ని." విశ్వ గొంతులోనూ అల్లరి.

"వస్తువుకి రూపు, రంగు మాత్రమే వుంటాయి. రుచి వుండదు, మరి నన్ను వెంటాడుతున్న ఆ రుచేంటబ్బా? అదీ తనువంతా అలముకొని మరీ... ఇంకా నయం రంగు కూడా అంటలేదు. పోనీ పదార్ధం అందామంటే తమరేమో జడపదార్ధమాయే. నువ్వు పంచుతున్న ఈ అనుభూతులకి అది సరిపడదు. మరి ఎలా,ఏమని పిలవను నిన్ను?" మిత్ర కూడా ఏమీ తగ్గలేదు.

"ఆనందం దేన్నుంచి పుట్టుకొస్తుందో ఎవరి మనసుకు వారికే తెలుస్తుంది. చిన్ని చిన్ని ఆశలున్న నా ప్రాయానికి నడక, పరుగు నేర్పావు. మరింత చిన్ని కలలున్న నా గుండెకి మేలుకొలుపు పాడావు. లౌకిక, అలౌకిక భావాలు - ఆ రెండిటా నీదాన్ని చేసేసుకున్నావు. ఈ అలాపన కువ కువల గువ్వ పయనాలు మాదిరే ఎప్పటికి నిలవాలి." అంది.

అలా అలా ఇద్దరూ వూసులాడుకుంటూ గడిపిన ఆ సాయంత్రం మిత్రకి ఎంతో సంతృప్తినిచ్చింది. ఆ సంతృప్తి తాలూకు సంతోషం, అనుభూతి మనసుకి సంబంధించినవే. మూలకారణం, నిర్వచనం, ప్రమాణం, కొలమానం అన్నీ ప్రేమ నిర్ణయించేసింది.


విశ్వకీ అంతే. ఎక్కడో మనసులో కలిగిన సందేహం నివృత్తి అయిపోయింది.

అపుడపుడు మిత్ర చెప్పే వూసుల్లో ఆమెకి తన జీవితం పట్ల గల నిబద్దత, లక్ష్యాల పట్ల స్పష్టత, అనుకున్నదాని మీద లగ్నం చేయగల మనసు చూస్తే లోలోపల సంధిగ్దత కలుగుతుంది. తమ విరుద్ద స్వభావాల వలన ఏదైనా దూరం తమ మధ్య చోటు చేసుకుంటుమ్దేమోనని. వీటన్నిటినీ మించి ఆమె ప్రేమ తనకి దక్కింది.

ఇద్దరిలోను ఒకటే భావన. తాము ఒకరినొకరు ఒక గురిగా సాధించలేదు. ఒక మజిలీగా చేరారు. అవును వారిరువురు ఒకరి ప్రేమ అన్వేషణ మరొకరు.

*************************************************

విశ్వ చాలా రోజుల తర్వాత చిత్రం గీసాడు.

కొబ్బరిచెట్టుకి ఆనుకుని వున్న ఓ యువకుడు, నిండు పౌర్ణమి రేయిలో ఆ కొబ్బరాకుల వెనగ్గా వున్న చందమామ, ప్రక్కనున్న సన్నజాజి పందిరి ని ఆనుకుని స్వాప్నికావస్థలో వున్నట్లున్న యువతి. ఇరువురికీ నడుమ జాడలుగా పరుచుకునున్న వెన్నెల. వారువురి నడుమ పరుచుకునున్న ఆ కాంతి, ఒకరి నుండి ఒకరికి ప్రవహిస్తున్న అనురాగ వాహినా అన్నట్లుగా వుంది.

పాఠకులకి ఓ ప్రశ్న: ఈ చిత్రం మీకు ఏ భావన కలజేసింది. చెప్పినవారు నా ప్రియ స్నేహితులు. చెప్పనివారు నా ప్రియ శత్రువులు.

*** శుక్రవారం ఇంతవరకు వ్రాసి ఆపిన ఆ భాగానికి ఈ క్రింది కవిత శనివారం రాత్రి కలిపాను.

నా వూహా చిత్రానికి నా భావ వీచిక ఇది
/****************************

వెన్నెల్లో ముంచితీసిన సన్నగాలి కలాలు
కొబరాకు పత్రాలమీద నీకు లేఖలు లిఖిస్తే
చందురూడు నిన్ను కాంచి నివ్వెరపోయాడో
నీ మది దోచిన నను చూసి సంబరపడ్డాడో
సన్నజాజి వూగిసల చిరుస్వరాలు
నీ చెవి జూకాలకి సాటి అంటుంటే
నీకంటి కలల వర్ణాలు నా కలలసౌధానికి
మంచి గంధపు దూపాలు చదివిస్తుంటే
చెలియా నిను చేరిన ఈ ఇహం మరిచి
నా అహం విడిచి మళ్ళీ నీకు అర్పితమవనా?
సఖీ, నీదని నాదని ఏదీ లేదని తెలిసినదేదో,
మనది కానిదేదీ వలపు కాదనీ తెలిపినది

****************************/

[సశేషం]