విశ్వామిత్ర 1- మాటే మంత్రము

డిశంబర్ మాసం. అమెరికాలో చలి ఎక్కువగా వుండే ఓ స్టేట్, భారతీయులు అంతగా వుండని ఓ వూరు, ఆ అపార్ట్మెంట్స్ లో విశ్వది రెండవ అంతస్తులో సింగిల్ బెడ్ రూం అపార్ట్మెంట్. శనివారం సుమారు ఉదయం 8 గంటల సమయం. ప్రక్క మీద అటునుండి ఇటు బద్దకంగా దొర్లిగింత వేసిన విశ్వ, కంఫర్టర్ తిరిగి సర్దుకుంటూ యధాలాపంగా ఫొన్ వంక చూసాడు. వాయిస్ మెసేజ్ వున్నట్లుగా బ్లింకింగ్. బహుశా మిత్ర చేసివుంటుందనుకుంటూ చేతిలోకి తీసుకుని, అలాగే వెనక్కి వాలి మెసేజ్ విన్నాడు.


"విశ్వ, ఉదయం 6 కి రమ్మన్నాను గుర్తువుందా?" మిత్ర గొంతు వినగానే ఒక్కసారిగా నిటారుగా లేచి కూర్చున్నాడు. బుధవారం సాయంత్రం చెప్పింది, ఒక ముఖ్యమైన విషయంవుంది శనివారం ఉదయం కలుద్దాం అని. సాధారణంగా తన ఫ్లాట్కి రావటానికి ఇష్టపడదు, అలా కాస్త బయట తిరిగినట్లువుంటుందని ఆర్చిడ్ దగ్గర కలుస్తుంది. ఇద్దరూ కలిసి కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఓ గంట నడిచాక ఆమె ఇంటికి వెళ్ళటం, ఫిల్టర్ కాఫీ తాగితను వెనక్కి రావటం పరిపాటి. అలాగని కలవటం తక్కువే. ఇద్దరివీ భాధ్యతాయుతమైన పదవులు, తీరిక తక్కువ. ఇలా ముందుగా చెప్పి కలవటం అలవాటే. దాదాపు తను మరిచిపోవటం మిత్ర సత్య మాదిరి చిరు అలకలు పోవటం ఇదీ మామూలే.


"ప్చ్ ఈ చలిలో వచ్చి 2 గంటలు వేచివుంటుంది. ఎలా మర్చిపోయాను" స్వగతంగా అనుకుంటూ చక చకా బ్రష్ ముగించి, స్నానం వచ్చాక చేద్దాం అనుకుంటూ, కాస్త పెరిగిన గడ్డం చూసుకున్నాడు. పోయిన వారం మిత్రని కలిసినపుడు ఎంత సున్నితంగా చుంబించినా తన గరుకు గడ్డం ఆమె పసిమి బుగ్గమీద ఎర్రని గుర్తు వదిలింది. ఒక క్షణం తటపటాయించి, కార్ తాళాలు, వాలెట్ అందుకుని బయటకి నడిచాడు. ఈ హడావుడిలో సెల్ తీసుకోవటం మరిచిపోయాడు.


కార్ స్టార్ట్ చేసి రోడ్డు మీదకి చేరగనే ఒకసారి ఫోన్ చేస్తేనో అనుకుంటూ పాకెట్ లో చేయి పెట్టగానే గుర్తుకొచ్చింది సెల్ వదిలేసానని. సరే కానీ ఎలాగూ చీలి రాకాసి ముందుగా అలకలు తీర్చనిదే మాట్లాడదెలాగు అనుకున్నాడు. ఇద్దరివీ so predictable behaviors. I love you Mitra.... రేడియోలో వాతావరణం వింటూ డ్రైవ్ చేయటం మొదలు పెట్టాడు.

***********************************************************************

5 మైళ్ళే అయినా మంచు కురిసిన కారణంగా అక్కడకి చేరేసరికి 20 నిమిషాలు పట్టింది. పార్కింగ్ లాట్ లో అక్కడక్కడా మాత్రం కార్స్, అన్ని కలిపి ) 10 వుంటాయి. ఓ మూలగా వున్న మిత్ర కార్ ప్రక్కగా తీసి ఆపాడు. డోర్ తీసుకుని దిగి, తన కార్ దగ్గరకి వెళ్ళి, విండో మీద చేయి వేయబోయి ఆగిపోయాడు. తనకిష్టమైన నల్ల చీర, తలస్నానం చేసినట్లు ఆరీ ఆరని కురులు, చిన్న బొట్టు, బ్లాక్ పెర్ల్ డ్రాప్తో సన్న గొలుసు, చేతికి వాచ్. సాధారణంగా చెవులకి ఏమీ పెట్టుకోని తను, ముత్యాల జుంకీలు వేసుకుంది. ఆ మధ్యనే చెప్పాడు తను, పొడుగాటి లోలకులు నీకు బాగుంటాయి అని.


కళ్ళు మూసుకుని సన్నగా తల వూపుతూ పాటలు వింటూ కొద్దిగా సీట్ సరిచేసుకుని వెనక్కి వాలి వుంది. కొద్దిగా ఆశ్చర్యమనిపించింది, వాకింగ్ చేయనపుడు ఇంత ఉదయానే ఇక్కడికి ఎందుకు రమ్మందో అని. అలాగే తదేకంగా చూస్తూవుండిపోయాడు. ఆమె మొహంలో ప్రశాంతత యోగినిని గుర్తు చేస్తుంది. ఇపుడు తనని చూస్తే ఆ కళ్ళు కొద్దిగా అరుణిమ దాలుస్తాయి అంతకు మించి ముక్కు ఎర్రబడుతుంది, అతని పెదాలపై చిలిపి నవ్వు కదలాడింది, మాటలు కూడా సిద్దం చేసుకునేంత సమయం ఇచ్చి మరీ వచ్చాడు.


"నా లేత బంగారు" మురిపంగా అనుకుంటూ సన్నగా శబ్దం చేసాడు. ఉలిక్కి పడినట్లుగా సన్న కదలిక, కనులు తెరిచి చిర్నవ్వుతో కార్ తెరుచుకుని దిగింది. కుడిచేతి గుప్పిట్లో ఏదో వున్నట్లు బిగించి పట్టుకుంది. సన్నగా వణుకుతూ అతని చేరువకి వచ్చింది, తన కోట్ బటన్స్ తీసి ఆమెకీ కలిపి చుట్టి పొదివిపట్టుకుని నుదిటి మీద చిన్న ముద్దు అద్దాడు. నెమ్మదిగా అతని కుడిచేయి తన చేతిలోకి తీసుకుని, గుప్పిట విప్పి అతని చేతిలో ఏవో పెట్టి చలికి సన్నగా వణుకుతున్న గొంతుతో మిత్ర అడిగిన మొదటి మాట "మన బంధాన్ని శాశ్వతం చేసుకుందామా, కన్నా?" అంత చలిలోనూ అతని మొహం మీడ వేడి ఉద్వేగపు తాలూకు ఆవిరి, గుప్పిట విప్పి చూస్తే, ఒక పగడం, ముత్యం, చిన్న నల్ల పూస వున్నాయందులో. వెంటనే గుర్తువచ్చింది, తనకి ప్రాణమైన నానమ్మ మంగళ సూత్రం నుండి చివరి గుర్తుగా మిత్ర దాచుకున్నవవి. మిత్ర ఆ పిలుపు తన మీద ప్రేమాతిశయం అధికమైనపుడే "కన్నా" అని సంభోదిస్తుంది.


"అమ్మలూ, ధన్యుడిని రా, ఈ జన్మకిది చాలు నాకు.." విశ్వ మాట తడబడుతూ అక్కడే ఆగిపోయింది. "మాటే మంత్రము మనసే బంధము ఈ మమతే ఈ సమతే మంగళ వాద్యము ఇది కళ్యాణం కమనీయం జీవితం" చుట్టూ మంచుతో కప్పబడిన చెట్లు మంత్రాలు జపిస్తున్నాయి, ఆ జంటని దీవిస్తున్నాయి.

***********************************************************************

ఆ రాత్రి విశ్వ డైరీలో పుఠని నింపిన మాటలివి. "మిత్ర, నేను ఈ ఉదయం కలిసాం. తనకి ఇష్టమైన సూర్యోదయపు వేళలో, ఒకరిలో ఒకరం ఒదిగున్నపుడు సన్నగా చలికి వణుకుతూ, తానడిగిన మాట "మన బంధాన్ని శాశ్వతం చేసుకుందామా, కన్నా?" ఈ ఒక్క మాట నాకు పూర్తిగా అర్థం అయింది.

అపరిచితులుగా, విభిన్న మనస్తత్వాల మేము స్నేహితులమవటం, ఐదేళ్ళ సహవాసం, ఒకరి మనసులోకి మరొకరి పయనం. This journey has brought us so close and bridged the gap కవితలల్లే తన ఆవేశం, మాటలు వెదికే నా ఆలోచనలు, క్రమేణా నాపై తన ప్రభావం, She had taught me the way to look at things. అన్నీ వెరసి ఈ మధుర క్షణం. ఈ నిమిషాన విశ్వ విజేతనయిన ఫీలింగ్. మిత్ర రూపుదిద్దిన నా వ్యక్తిత్వం, నాకు నన్ను క్రొత్తగా పరిచయం చేసిన తీరు ఇంకా నమ్మలేనట్లుగా వుంది. లోకం కొత్తగా కనిపిస్తుంది, మనుషులు కొత్తగా కనిపిస్తున్నారు. ఇన్ని మార్పులకి కారణమైన నా బంగారుకి కూడా తెలియని సత్యం ఈ నా డైరీ. మా కథ మళ్ళీ చదువుకోవాలనుంది." వెనక్కి వాలి పడుకుని బెడ్ ప్రక్కన చెస్ట్ నుండి పాత డైరీ చేతిలోకి తీసుకున్నాడు.
[సశేషం]