విశ్వామిత్ర ౩ - చూపులు కలిసిన శుభవేళ

సుమారుగా ఏడేళ్ల క్రితం విశ్వ డైరీలో ఓ పేజీ:

ఈ రోజు తను మళ్ళీ కనపడింది. విష్ణు ఇంటిలో పునర్దర్శనం. చాలా ఆనందంగా వుంది. మొదటిసారి చూసినపుడు అక్క పెళ్ళి సందడి. ఎవరు ఎవరన్నది తెలియదు, కానీ మళ్ళీ చూడాలనిపించే ఆ నవ్వుతో అంతమందిలోను ఒక్కసారిగా ఆకర్షణలో ముంచేసింది.

మొదటిసారి నా మొహమాటం మీద నాకు కోపం వచ్చింది, తనని గురించి కనుక్కోకుండానే పెళ్ళి అయిపోయింది. కొన్నిరోజులు గుర్తుకు వచ్చేది. మర్చిపోయానా, మర్చిపోవాలని ప్రయత్నించానా నాకు తెలియదు, కానీ ఇన్నిరోజులకి ఇంత హఠాత్తుగా కలవటం.

"మిత్రవింద"

క్రొత్తగా వుంది పేరు. అక్కకి వరసకి పినమావగారి అమ్మాయట. సల్వార్ కమీజ్ లో కాజువల్ గా వుంది. వుంగరాల జుట్టు మొహమ్మీద పడుతుంటే అలవోకగా వెనక్కి సర్దుకుంటూ సన్న గొంతుతో మాట్లాడుతూ ఓ ప్రక్కగా వొరిగి కూర్చున్న తనని ఒక్కసారి తలెత్తి చూసానా? గడ్డం మీద పుట్టుమచ్చ. మాట్లాడేప్పుడు గడ్డం క్రింద చిన్న చొట్ట. ఎందుకో కళ్ళలోకి చూడలేకపోయాను. బిడియస్తుడు అనుకుందేమో. మళ్ళీ కలవాలని వుంది. కళ్ళలోకి చూడాలనివుంది. ఇదేమి భావన. ప్రేమ అంటారు ఇదేనా.



********************************************************


విశ్వ డైరీలో ఆ పేజీ వ్రాసిన కొద్దిరోజులకి ఓ ఆదివారం. మధ్యాహ్నం భోజనానికి వచ్చింది మిత్ర. విష్ణు అమ్మగారు వర్ధని గారికి వండటం, వడ్డించటం రెండూ ఇష్టమే. సాయంత్రం ఆరు అయినా ఇంకా ఎండతీవ్రత తగ్గలేదు. వర్ధని గారు ఇచ్చిన సన్నజాజులు, ఉప్మా డబ్బా తీసుకుని "వస్తానండి" అంటూ గుమ్మం దాటింది. తోడుగా వస్తున్న విష్ణుతో నెమ్మదిగా నడుస్తూ మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఎక్కువగా వూర్లు తిరిగే ఉద్యోగం మూలంగా ఇంటిపట్టున వుండటం తక్కువతనికి.

"మిత్ర! విస్సు పరిచయం అయ్యాడట. అమ్మ చెప్పింది. నిదానస్తుడు కాని మంచివాడు. ఏ సహాయం కావాలన్నా మొహమాటపడకు. పైగా మీకు బంధుత్వం కూడ వుంది. అమ్మకి చాలా చేదోడువాదోడుగా వుంటాడు. వాడి మూలంగానే అమ్మ ఆరోగ్యం తక్కువైనా నేను అలా నిశ్చింతగా తిరగగలుగుతున్నాను."

"ఫర్వాలేదు విష్ణు. అలవాటైపోయింది. ఆఫీసులో పరిచాయాలు అవుతున్నాయి. ప్రక్క వీధే కదా. మీ అమ్మగారు వుంటారు. అయినా చిన్న పిల్లనా" నవ్వేస్తూ అంది మిత్ర.

"ఇంకేంమిటి కబుర్లు." విష్ణు మాట పూర్తయ్యేలోగానే మిత్ర వడివడిగా ముందుకు నడిచి క్రింద పడిన ఓ చిన్నారిని లేవనెత్తి, బుజ్జగిస్తూ కనపడింది. ఇప్పుడే కాదు ఎప్పుడూ ఇంతే. ఎలా అలవడింది ఇంతగా ఒకరికోసం ఆలోచించే తీరు. ఎంత గారంగా పెరిగినా అంత అణకువ అని అమ్మ ఎన్నిసార్లు అంటుందో.

"సుబ్బాల్ని నాకు తోడుగా పంపుతున్నారు. తాత గారు వద్దన్నా వినిపించుకోవటం లేదు. వచ్చే వారం వెళ్ళినపుడు నాతో తీసుకువస్తాను" మాటల్లోనే మిత్ర అద్దెకి తీసుకున్న ఇంటికి చేరారు. "విస్సుని కూడా కలవాలి. ఇక వెళ్తాను మరి" అంటూ గుమ్మం లోంచే వెనక్కి తిరిగాడు.



********************************************************



మరొక నెలా నెలన్నరకి, ఈ సంఘటన జరిగింది.

కాలింగ్ బెల్ మ్రోగుతుంటే చదువుతున్న పుస్తకంతోనే వెళ్ళి తలుపుతీసింది. ఎదురుగా విస్సు. "విష్ణు చెప్పాడు, కంప్యూటర్ లో ఏదో ప్రాబ్లం అన్నాడు" తడబడుతున్నట్లు, కళ్ళు దించుకునే అన్నాడు. ప్రక్కకి జరిగి "రండి" అంటూ లోనికి దారి తీసింది.

దాదాపు గంట పట్టింది అతనికి ఫిక్స్ చేయటానికి. పొడి పొడి మాటలు. మధ్యలో "ఇఫ్ యు డోంట్ మైండ్" అంటూ గది బయట పిట్టగోడనానుకుని సిగరెట్ కోసం ఓ పది నిమిషాలు గడిపాడు. ఒకసారి కాఫీ కలిపి ఇచ్చింది. దుస్తుల మీద శ్రద్ద తక్కువనుకుంట. నలిగిన టీ షర్ట్. మాచింగ్ సరిగ్గాలేని పాంట్. నిర్లక్ష్యంగా వదిలేసిన జుట్టు. సాదాసీదాగా వున్నాడు. నిజానికి ఏ ప్రత్యేకత కనపడలేదతనిలో.

తనే మాటలు కలపటానికని వివరాలడిగింది. విశ్వనాథ్ అట. పేరు మాత్రం నచ్చింది. అనంత వదినకి ఇతనికి అసలు రూపులో కానీ, మాట తీరులో కానీ పోలికే లేదు. అతను వెళ్ళిపోయాక నాలుగు అగరవత్తులు వెలిగించింది.



********************************************************



అదే రోజు రాత్రి సుమారు 11 గంటలకి కిటికీ ప్రక్కగా కూర్చుని ఆకాశాన్ని తదేకంగా చూస్తూ కాసేపు గడిపాక, మిత్ర తన ప్రాణమిత్రురాలు నవీ(న)కి ఉత్తరం వ్రాయటం పూర్తిచేసి, బద్దకంగా వళ్ళు విరుచుకుని మళ్ళీ ఒక్కసారి చదివి చూసుకుంది.

నవీ,

ఎలా వున్నావే? అప్పుడే నేనీ వూరు వచ్చి మూడు నెలలై పోయింది. మన మధ్య ఉత్తరాలు తగ్గిపోతున్నాయి కదు. వ్రాసే తీరిక లేదా అని నిష్టూరాలాడకు. క్రొత్త ప్రదేశం, ఒంటరి జీవితం ఇలా ఒకటొకటి అలవాటు కావాలి కదా?

విష్ణు గురించి మునుపటి ఉత్తరంలో వ్రాసాను కదా. వాళ్ళ అమ్మగారు వర్ధని ఆంటి నాకు చాలా నచ్చారు. ఇద్దరం బాగా కలిసిపోయాం. ఉదయాన్నే యోగా చేస్తున్నాము. వంట నేర్పుతున్నారు. విష్ణు స్నేహితుడు విస్సు పరిచయం అయ్యాడు. విశ్వనాథ్ అసలు పేరు. మా రాఘవ చిన్నాన్న గుర్తున్నారా? నాకు లోకల్ గార్డియన్. వాళ్లబ్బాయ్ దేవేంద్ర అన్నయ్యకి బావమరిది. ఆఫీసులో శోభ, అమృత కాస్త పరిచయమైన వారిలో నేను చనువుగా మెలిగేది. కోటేష్ అని వున్నాడు. కాస్త విసిగిస్తున్నాడు.

మనిద్దరం కలిసి పుస్తకాలు చదివేవాళ్లం, కాసేపు అందులోని పాత్రల గురించి మాట్లాడుకునేవాళ్లం. ఇప్పుడు నాకు అవి, వాటికి నేను తోడు. సుమతి మేడం మాటలు ఇంకా నన్ను వదలలేదు. అలా అని అప్పుడే పెళ్ళికి మానసికంగా సిద్దంగా లేను. నిజానికి ఆ విషయం గురించి అప్పుడే ఆలోచించాలనిలేదు.

నీ విషయాలతో వ్రాయి.

-మిత్ర