తరచి తరచి నిన్నే తలచినా, తనువు మరిచి నీలో మునిగినా ..

వస్తావని చూసినా,
రావని వగచినా, 
రాలేదని నిలదీసినా
సమయానికి వస్తూనే వుంటావు, 
తలపే కనుక వాకిలీ లేదు.
తలపు వెలికి నేను వచ్చినా, 
తలపు లోకి నేను జారినా,
తరచి నిన్నే తలచినా, 
ఇది మనకి నిత్యపారాయణం కాదా?

తపించి, జపించి, 
నీ చేరువలో తరించి
ఎద పొంగిపోయినా,
విడిచి, వేదన పడి,
మౌన రోదన సుడిలో
మునిగిపోయినా,
తిరిగి ఎదురుచూపున విసిగివేసారినా,
నిన్నొదిలి పోదామన్నా,
అదే వలయం నా నిలయం, 
ఆ చక్రానికి ఇరుసు నీవే కాదా?

నను వీడిన మరునిమిషమే
నీవెళ్ళిన దారుల గాలే పీల్చుతూ,
నీ అడుగులు సోకాయన్న నేల
తిరిగి తిరిగి తాకుతూ,
కలలోనైనా నీవొస్తే ఏంచెప్పాలో
మళ్ళీ మళ్ళీ అద్దంకి అప్పచెపుతూ,
ఇలా నీ తలపుల,
ఇల వలపుల,
కలల కవితల
మాలలల్లుతాను కాదా?

************************************************

మనవి: 
నీవులేని మరువపుగాలి, నీవులేని సమిధపు వెలుగు: http://ayodhya-anand.blogspot.com/2009/02/blog-post_26.html

సమిధ ఆనంద్ గారు ఒకప్పుడు నా మాటలకి ఎంతో ప్రతిస్పందించి అంతే చక్కగా వ్రాసిన కవిత ఇది. పైన కవితలోని చివరి నాలుగు పంక్తులు అప్పుడు నా స్వగతంగా వ్రాసాను, తన పొడిగింపు అలానే సాగింది. అది కూడా చూస్తే కవితహృదయం పోకడలు మనసు మనసుకి ఎలా మారతాయో అర్థమౌతుంది.