ఉరుము భేరి మ్రోగించి, మెరుపు దీపాలు వెలిగించి సమరం చేసె ఆకాశం!

నేనొకపరి తలపైకెత్తి చూపులు నిలిపితే దిగంతాల పర్యంతం ఆకాశం
తనొకతే పరుచుకుని పరవశిస్తున్న ఆ పోకడ ఎటులచేయను పరిచయం
ఆకాశం ఎంత విశాలమో ఆమె మనసంత ఉదారం
అవనిపట్ల ఆమె చూపు ఆదరణ ఎంత అనంతం?

దప్పిగొన్నదో, ఆర్తిచెందునో పుడమికెపుడూ పుట్టెడు శోకం
తపనతీరగ వాగులై, వంకలై, నదులుగా ఆమె కన్నీరే తనువంతా
బీటపడే గుండెల్లో అగ్నిగోళాలుంటాయో, ఎగిసిపడే కళ్ళు లావాలై పారుతాయో,
చెప్పలేని బాధలొకపరి ఉప్పెనై పోటెత్తునో, వ్యధలు సుడిగాలై చెలరేగునో
ఆ ఎత్తున వుంది కనుక ఆకసానికి మాత్రమే అన్ని గోచరమౌతాయేమో?

సమరం కావించినట్లే అవని భారం తన మీద వేసుకుంటుంది
మబ్బుతల్లి నీటి బిడ్డలు ఒకటొకటి సైనికులై వరసలు కడతాయి
ఉరుము భేరి మ్రోగించి, మెరుపు దీపాలు వెలిగించి కెంపురంగులద్దుకుని
ఆకసం అడుగిడదా అంబరమంత విజయసంబరం అందుకోను?

జల్లుజల్లుగ, పరవళ్ళుగా, వురవళ్ళుగా పుడమినంత తడిమి తడిమి
తన తనువంతా చల్లబరిచి, తపనతీర్చి, తాపమణిచి స్తబ్దమౌనా సైన్యం.
వుల్లము ఝల్లన వెల్లువ పొంగగ అవని తిరిగి నవ్వగా, గిరులు తరులు మెరవగా,
తన మనసంతా నిండునేమో వన్నెలు చిమ్ముతూ తాను నవ్వేస్తుంది ఆకాశం.
మునుపొకపరి వేరేతోచిన తానే పరి పరి విధముల నను ముగ్ధని చేయునే ఇలా!