ప్రతికృతి

 

దోబూచులలో దోగాడే నీడలు జాడని పట్టిచ్చాయి-

మోము దాచినవాని మోవి దాగినా, పిల్లనగ్రోవి సాటిమొక్క లో ఒదిగినట్లుగా.

ఆకులే నెమలీకలుగా అమిరినట్లు వనమాలి రూపు నవ్యతని కూర్చుకున్నట్లు

మదిలో మధురమైన ఊహ ఒకటి మరలి మరలి వచ్చేది అందుకేనా!?