తరతరాలుగా చర్వితచర్వణమే!

గుమ్మానికి కట్టేసినట్లు, కాళ్ళు గడపకి ఆన్చి,

వీధి వాకిలినే పరకాయిస్తూ,
పెరటి గోడ వెనుక కదలికలు పసిగడుతూ,
పరాగ్గా పిడికెడు మేత జారవిడుస్తూ
కెక్కిరింపులకి తేరుకుంటూ,
నువ్వు చూసేది-
మెడకి కట్టిన గంటల మోతతో
చెంగున వచ్చే తువ్వాయి కోసమా?
మువ్వల పట్టీలు కదలకుండా
దొంగలా నక్కి నక్కి వచ్చి
నీ కొంగులో దూరే చిన్నారి కోసమా?
వెన్నవాసన వీడని నీ అరచేయి
రుమాలుగా పసి బుగ్గల మీద అరిగిపోయినా,
కోడెదూడ దూకుడుకి విరిగిపడిన
పందిరి గుంజలు పాతుతున్నా
చెరగనిది నీ చిరునవ్వేగా?

మామిడిపూతకి అతుక్కుపోయే తేనెటీగల్లా
నీ చేతి కొత్తావకాయ ముద్దకి మూతులు తెరిచే పిల్లలు,
పరవాణ్ణం సెగలకి ముక్కులు ఎగబీల్చే పెద్దలు

ఇంతకీ ఎక్కడుంటావు నువ్వు?

వెనకటి తరాల ఆరల్లో
అలమరలో దాచిన పుస్తకాల్లో
పుల్లేటికుర్రు జరీచీర ఆనవాళ్ళలో
మట్టిగాజుల సవ్వళ్ళలో
మజ్జిగపులుసు తాళింపు లో
పండగ సందట్లో, పరధ్యాసలో
ఎప్పుడైనా ముడుచుకుని పడుకోవాలంటే
వెచ్చని ఒడి దొరకని క్షణాల్లో
ఏమో ఇంకా లెక్కకి అందని కారణాల్లో
ఇంటింటా ఒక చరిత్ర గా
అమ్మగా, అమ్మమ్మగా, నానమ్మగా,
ఈ అమ్మల గన్న అమ్మగా
నాలో అమ్మని కనుగొన్న అమ్మతనంగా

నిద్రలో లేపే కలగా, కలలోకి వచ్చే మెలుకువ గా
ఏదో ఆలాపనలో ఎవరో ఒకరికి తోడౌతూ
'నా వాళ్లు' అనుకున్న తడవుగా వస్తావు కదు?

నువ్వు వచ్చాక ఇక నేనెక్కడ మిగులుతాను!