అనుకోనిది

నందివర్ధన గుబురు పక్కగా వెళ్తే,
ఎందుకో, ఆ నవ్వే పూలకన్నా-
ముదురు పచ్చ కాంతితో
మనసు ని ఊరడించే ఆకులు
పరిచయమౌతాయి

సందెపొద్దు జాజరల జడిలో-
పందిరి గుంజలకి అల్లుకున్న
కాశీరత్నం లతల లాలిత్యం
వెచ్చని హస్తాలతో
ఆలింగనం చేసుకుంటుంది

దృగ్గోచరమయ్యే సౌందర్యం పిలిచినా 
అవగతమయ్యే సత్యం నిలిచిపోతుందిలా.

ఉగ్గబట్టలేని ఆనందం తొణికినా
అంచులేని చషకం నిండిపోతుంటుంది తరుచుగా...