చేతి సంచీ

నాన్న చేతి సంచీ నా చేతి కొచ్చింది
నిండా మోస్తున్న జ్ఞాపకాల బరువు
ఒకటొకటిగా, విడివిడిగా, మూకుమ్మడిగా
నాతో ముడిపడున్నవేవో లెక్కగడుతూంటే-

మూరెడు జాజులు, చిట్టిచేమంతి దండలు,
తామరాకు పాన్పు మీద నాగావళులు..
జిలేబి, పకోడీ గుట్టు విప్పిన ఘుమఘుమలు,
సందెగాలి మోసుకొచ్చిన పరాచికాలు..
ఊరుసద్దుమణిగాక పుట్టే ఊసుల భోషాణం,
కొత్త మురిపాల జోరుకి సాక్ష్యం చేతిసంచీ.

దినసరి వెచ్చాలు, పండుగ సరంజామాలు
ఉయ్యాల తాళ్ళు, గిలక్కాయల మోతలు.. 
పలకా బలపాలు, పుస్తకాలు, పూస మిఠాయిలు
కాలిపట్టీలు, పరికిణీలు, పెళ్ళి శుభలేఖలు..
సాంసారిక పయనాల కథాసరిత్సాగరం,
శతకోటి గాథలు తీసినా తేలికపడని చేతిసంచీ.

నిజానికి నాన్న జీవితం ఆ చేతి సంచి
నా గుండెగూటి లో తనని ఇంకాస్త సర్దుకోవటానికి. 
ఒకరిగా, నాన్న బిడ్డగా,  నాన్నని దాటే పోటీదారుగా
సంచీ మోసుకుంటూ బ్రతుకు వీధిలోకి అడుగు పెట్టాను.