నిత్యం..

తడి చుంబనాలతో
నేలని ఆవరించుకున్న
ఆకాశపు ఉనికి,
కమ్ముకునే ఉంది ఇంకా
వాన పెదవులు విచ్చుకుని...

పొడి ముద్దులతో
ధూమ్ర వర్ణపు మేఘాన్ని తోసుకుంటూ
పుడమి,
ఎండ పొడతో పొగమంచు దేహంలో దాగి
నింగి కౌగిట చేరుతూ..అనునిత్యం!!!

5 comments:



  1. అనునిత్యపు ముద్దుల మరు
    వను వీలగునా పుడమికి వాస్తవ మిదియే !
    మనువాడుచు ధరణి యనం
    తుని నాకాశంబుగా స్తుతించె జిలేబీ !

    జిలేబి

    ReplyDelete
    Replies
    1. జిలేబీ గారు, నెనర్లు...!

      Delete
  2. ఎండ పొడతో పొగమంచు దేహంలో దాగి
    నింగి కౌగిట చేరుతూ..అనునిత్యం
    నమస్కారం.పై వాక్యం కొద్దిగ ఆలోచనకు దూరంగా ఉందేమో..? . .

    ReplyDelete
    Replies
    1. పృధ్వీ! ఎన్నాళ్ళకెన్నాళ్ళకు...!? మనం సూర్యకిరణాలలో వేడితో ఆదిత్యుని ఉనికి తెలుసుకున్నట్లే, భూమి మీద పడి/తాకి/న మంచు తిరిగి మబ్బులుగా మారటం అనే ప్రక్రియలో భూమ్యాకాశాల పరస్పర స్పర్శ ని దర్శించాను. అభ్యంతరం ఉన్నా స్వీకరిస్తాను పరామర్శ గా... :)

      Delete
  3. చాలా బాగుంది, మీ మాటలో భావం.

    ReplyDelete