రేయి మొయిలు

సమూహ ఆత్మ ఒకటి
చినుకులు, తలపులు గా విడివడి ఉంది అనాదిగా
వానలో తడవటానికి, చిందులేయడానికి గోడలు అడ్డుపడతాయ్ తరుచుగా.
ఇద్దరు బందీలు; చీకటి వేళ వానలో చిందులేసే క్రీడలో
తలపు ఊపుతో తనువు, ఆకాశగంగ హొయలుతో చినుకు
చలాకీ చిన్నది, చిన్నదాని మనసు
చినుకుల కౌగిలిలో బందీనా?
తెరవని తలుపుల తెరిచిన తలపులలో తడిసి
దివికి రాలిన విరివానల
పరిమళాల ధూపమైపోయిందా!?
తెలవారి తలుపులు తోసుకువచ్చే
తెరలు తొలగించుకుని తొంగిచూసే
నీడల్లో నిన్న రేయి కలవరం,
తొలగని మేఘాల ఆవరింపు...
ఏకం కాలేని విముక్తాత్మల ఒంటరి పయనం!