ఆమని వచ్చేసింది, మావూరి శోభని పెంచేసింది.

ఆమని వచ్చేసింది, కోయిలమ్మ వస్తుందనుకున్నా!
దూరాభారం అనుకుని ఆగిపోయిందేమో?
ముందుగా కబురీయను వచ్చిన కాకమ్మదిగో!
కప్పు మీద కూర్చుని కావుకావుమంటుంది.

పాతకాపు పక్షులు ముందే మకాంవేసాయి.
విడిచివెళ్ళిన గూటిజాడలు వెదుకుతున్నాయి.
చేపపిల్లలు చెదురుమదురుగా ఎగురుతున్నాయి.
విడిదిచేయను ఒడ్డుగట్లు ఎంచుతున్నాయి.

పాదులు, కలుపు మొక్కలు కలగలిసి ఎదుగుతున్నాయి.
వేరుమొక్కలు, కుదుర్లు మడిమడిలో పడిపడినవ్వుతున్నాయి.
మోడులు మేనివిరుపులుతో ముదిత రూపులు దిద్దుకుంటున్నాయి.
చివుర్ల సిరిమువ్వలుకట్టుకుని కొమ్మలు నాట్యమాడుతున్నాయి.

గాలి నాదస్వరం వూదుతూ తానూ తాండవమాడుతున్నది.
వాన తనసర్వం జార్చేస్తూ తానూ తక్కువకానంటున్నది.
ప్రకృతి తనమర్మం ఏమిటో ఎపుడూ తెలియనీయదు.
ఋతువు మాత్రం వతను తప్పక వస్తూపోతుంటుంది.