నీలోనే లోకంవుంది, గమ్యం వుంది, సమస్త జగత్తువుంది!

ఎగిరే పక్షిలో ఎంత ఉత్సాహమో, రెక్కలార్చుకు బయటకొచ్చే పిల్లలోనూ అదే తీరు.
ఉరికే లేడికాళ్ళలో ఎంత వేగమో, పడిలేచే పిల్ల కళ్ళలోనూ అంతే జోరు.
చివురేసే మొక్కలో ఎంత పచ్చదనమో, ఆకురాల్చే చెట్టులోనూ అదే సిరి.
పూతరాలినా, పిందె రాలినా, పండూ రాలిపోయినా కొమ్మల్లో మొక్కవోని అదే గురి.

అలలతో అల్లికలల్లి నిత్యం ఆకసానికి అందించే ఘన ప్రయత్నం ఆపదు అంబుధి.
నురుగుముత్యాలు అంచలంచెలుగా ధరపైవొలికిస్తూ తన గమనమూ ఆపదు నది.
చిరుగాలీ ఆపదు చలనం, సుడిగాలీ ఆపదు ప్రభంజనం.
మేఘమూ ఆపదు వర్షించటం, తిరిగి తనలోకి ఆకర్షించటం.

బడబాగ్ని, జఠరాగ్ని, దావాలనాగ్నిగా అచ్చెరుపరవదా అగ్ని, కాదా దేవుని ఎదుటా దీపం.
వసంత, గ్రీష్మ, వర్ష శరత్, హేమంత శిశిర ఋతువులుగా నవ్వదా కాలం
అగాధమైనా, హిమశిఖరమైనా, అగ్నిపర్వతమైనా, భూకంపమైనా ఆపేనా పృధ్వీభ్రమణం?
రేయింబవళ్ళలో, మబ్బుల విహారంలో, వన్నెలతారల్లో, గ్రహక్రమంలో మారేనా నింగిస్వరూపం?

కావా అవన్నీ మూగజీవాలు? కావా అవన్నీ మౌన చలనాలు?
ఎవరు ఇచ్చారు వాటికి గమ్యం, వేగం, నిర్దేశం, సంకల్పం?
ఎవరు మెచ్చాలని వాటి సంబరం? ఎవర్ని నెగ్గాలని వాటి తాపత్రయం?
త్వరపడతాయా? తోసుకుపోవాలనిచూస్తాయా? తమ విధులు మరొకరికి బదిలీచేస్తాయా?

మాట వచ్చు, భాష వుంది, మనసు వుంది, మార్గం వుంది,
యోచన తెలుసు, శోధన వచ్చు, భావం తెలుసు, భావ్యం తెలుసు,
అయినా మనిషికి ఏమిటి లేదు? మనిషికి మనిషికీ నడుమ సఖ్యతెందుకులేదు?
సంకల్పానికి బలిమి ఎందుకు లేదు? కలిమిలేముల కలవరమెందుకు పడతాడు?

తల్లికో, తండ్రికో తన ఓటమి అప్పచెప్పి, పరుల ప్రజ్ఞాపాఠవాల్ని చూసి నొచ్చుకుంటాడు.
తనకు తాను పలుపుతాడు కట్టుకుని, వంకల పలాయనం చిత్తగించి ఆపై పాశ్చత్తాపడతాడు.
వాయిదాలు వేసుకుని, వంతులు వేసుకుని సామర్ధ్యాన్ని చంపుకుంటాడు.
ప్రాయాన్ని జార్చుకుని, పయనాన్ని ఆపుకుని, ప్రయాస పడననుకుంటాడు.

ఒక్కటంటే ఒక్కసారి తిరిగి ఏ ఏకలవ్యుడో ఇలకు దిగివస్తే ఇలా చెప్పడా?
"నీలోనే లోకంవుంది, గమ్యం వుంది, సమస్త జగత్తువుంది.
కాలాతీతం కానీకు, కానరాని శోకాన్ని వెదకకు, ఓటమికి వెరువకు.
ఆ గమ్యాన్ని అందుకో, నువ్వు చేరాల్సిన తీరాన్ని చేరుకో" అని

మనిషీ! నిక్షిప్తమైన నీ పటిమను వెలికి తీయ్, నిద్రాణమైన నీ ప్రతిభకు సాన పట్టు.
ఆ ప్రకృతే నీకు స్పూర్తి నీ కీర్తికి నాంది నీ విజయానికి పునాది.
మన వెనుకతరం మాదిరే మనంకావద్దా ముందుతరానికి మార్గదర్శకం?
వినరా మన విజయగాథలు రానున్న తరం? కృషితో నాస్తి దుర్బిక్ష్యం.