శరత్ జగతి

కొమ్మలు విరుచుకుంటూ తీరిగ్గా ఈ చెట్లు-కొందరు గోళ్ళు కొరుక్కుంటూ కూర్చున్నట్లుగా-
పుట్టింటికొచ్చిన ఆడపిల్ల అమ్మఒడిలో కూరుకుపోయినట్లు
మంచు కొంగులోకి ముడుచుకుంటూ ఉన్నాయి
పొట్టితోకతో ఇటుకెరుపు పిట్ట ఒకటి కొమ్మ చివర్న రేకు మందారం లా రెక్కలు విచ్చుకుని
పాటలు నా వంతు అన్నట్లు కిటికీలోకి వంగి వంగి చూస్తుంది
టీ కప్పులో సెగలు బిగిసిన చర్మాన్ని తొలుచుకుని ముఖాన ఆవరించుకుంటున్నాయి,
ఫాక్టరీ గొట్టపు పొగలూ మంచు తునకల పైకి ఎగిసి ఆకాశాన్ని ఎక్కుపెట్టుకున్నాయి
తొలిచీ తొలవని గుట్టలోకి కలుగులో ఎలుకల్లా పిలకాయల చేతులు లాఘవం గా పాకుతున్నాయి,
మట్టికావచ్చు, ముద్దలు కట్టిన మంచు కావచ్చు ప్రతిమగా మలిచేందుకు...
ఎక్కడా చురుకు లేదు, కదలికలు మలిగిందీ లేదు
చిక్కగా ఎండలేదు, చలి చెర వీడేదీ కాదు- మరి ఇకప్పుడు
ముక్త కంఠం తో ప్రకృతి జీవనగీతికి హారతి పడుతూ,
తనువున, మనమునా శరత్కాంతుల చంద్రుని చందనాల, ఉధత్కిరణజలుని జాలంలోకి నెడుతూ...
వెన్నెల మాసపు వన్నెల చిన్నెల వగపు వెల్లువలో ముంచెత్తుతూ ఇలా!!!