"కలాం" కలకాలం నిలిచేపోయే కథనం, కదనం, కాదనలేని కమనీయ గానం!

ఉన్నత విద్యాభ్యాసం, ఉద్యోగం వివాహం - 20సం. వయసు కి ఆడపిల్లకి ముప్పేటలా ముప్పిరిగొనే జటిలమైన సమస్య. నాకూ తప్పలేదు, మొదటిదాన్ని ఎంచుకోక! కలాం గారి చలువ అది.

DRDO: Defence Research and Development Organization కి దాదాపు పితృ సమానుడైన ఆయన దూర దృష్టి వలన ప్రవేశ పెట్టబడిన సాఫ్ట్వేర్ లో మాస్టర్స్ కోర్స్ చేసిన మొదటి కంప్యూటర్ నిపుణుల బృందం లోని శాస్త్రవేత్తని నేను. నను కన్నవారికీ, నేను కన్నవారికీ అదొక అపురూపమైన వరం, దీవెన.

ఆ గర్వించే ఉద్యోగ క్షణాలు, అనుభవాలు పక్కన పెడితే సాంకేతికరంగ తండ్రి వంటి వారు ఆయన నాకు. బాబు పసిబిడ్డ గా ఉండగా- ఆయన నివాసం (ఆఫీసర్స్ మెస్) నా గృహం (సైంటిస్ట్ హాస్టల్) చాలా దగ్గర మూలాన- సాయంత్రాలు యువా ని ప్రాం లో తోసుకుంటూ ఆయన గది పక్కగా తిరిగేదాన్ని; ప్రశాంతమైన వదనం తో వీణ వాయిస్తూనో లేదా మౌన ముద్రతో (పుస్తకం, సాలోచన ధరించి) కనిపించేవారు. ఒక్కోసారి నిదానంగా, మరోసారి గౌరవంగా, పలుసార్లు సగర్వం గా చూస్తూ దాటుకునేదాన్ని. చాలా అరుదుగా నన్ను చూసి నవ్వేవారు, ఒకటీ రెండుసార్లు మృదువైన సంభాషణ. బాబుకి మాత్రం ఆయన చూపులు చాలా ఆదరంగానే తాకేవి పెక్కుసార్లు...

ఆయనకీ తెలీదు బహుశా తన ద్వారా స్ఫూర్తితో వెలిగే జ్ఞానజ్యోతి ని నేను ప్రమిదలా కాస్తున్నానని.

భగవంతుని పరీక్షా సమయం జన్మనిచ్చిన నాన్న, జీవనాన్ని కల్పించిన తండ్రి ఒక్కమారు నా ప్రపంచం నుంచి నిష్క్రమించటం...ఒక అందమైన ఊహకి, జ్ఞప్తికి మనిషి భౌతికం గా లేకపోవటం చాలా వెలితి. తప్పదు, మరణం పిలుస్తూ రాదు కానీ చటుక్కున ఒడిసిపట్టుకు లాక్కుపోతుంది ఆత్మీయులని మనసైనవారిని. జీవితమూ తప్పదు వారి పరోక్షం లో నడవక. ఎన్నెన్నో అవధులు ఎరుగని విజయాలకి, వికసించిన వదనాల చిరునవ్వులకి, ఫలించిన కలలకి చిరునామా అయిన వారికి శిరస్సా నమస్కరిస్తూ ఈ అశ్రు నివాళి!

ఎందుకో ఈ సామ్యం, మా నాన్న గారికీ, ఈ పితృ సమానులుకీ ఇది సాధ్యం పడింది, భాగ్యశాలులు;

"అనాయాసేన మరణం, వినా దైన్యేన జీవితం, దేహాంతే తవ సాయుజ్యం, దేహిమే పార్వతీపతే!"

దేహిమే పార్వతీపతే = O Lord! give me
వినా దైన్యేన జీవితం = a life without pleading someone
అనాయాసేన మరణం = an easy natural death
దేహాంతే తవ సాయుజ్యం = ability to reach your abode after leaving the body