కడపటి వందనం

ఒక చల్లని చీకటి రేయిలో తడికళ్ళ శైత్యం మరింత వణికిస్తే-
గాజుల సడి, జాజుల స్పర్శగా
నుదుటన అద్దిన కుంకుమ గా
అమ్మ జాడ నాకు వీడ్కోలు పలికింది

ఆ తెలవారిన వెచ్చని పొద్దుతో పోటీగా కంటినీటి ఉష్ణోగ్రత
నిర్జీవ దేహపు నివాళి అననా!?
అంతిమ చూపుకి సమర్పణమా...
గాజు బొట్టు పూవు ఫలం- ఇవే చేతులు, మరప్పుడు నా నుంచి అమ్మకు

పుష్కర కాలం ప్రవాహమై, పదిలపరిచిన జ్ఞప్తులు పొరల భారంతో పొదగబడి
అమ్మని వెదుకుతూ నాన్న నడిచి వెళ్ళిపోయాక ఇక అనాధ నామం నా నుదుటివ్రాతగా
నిట్టూర్పు నిప్పుల సెగలు, రాజీ తప్పని దినసరి వెతలు నడుమ
ఇప్పుడూ అవే ఆనవాళ్ళు- తాంబూలాలుగా, ప్రసాదాలుగా- ఇంటి కంచాల మారుగా పంచిన విస్తళ్ళలో