ఒక ఉదయం

జల్లెడ లో మిగిలిన మొరుం లా
నేల కి నింగి వంపిన మంచు
నిన్నటి మెత్తని పిండి వాన ని మించిన నిస్సవ్వడి తో

అడుగు బొడుగు గోదారి గీక్కుని నేతి వాసన పీల్చుకునే పిల్లల్లా
ఈ పిట్టలు పేరుకున్న మంచు కింద మేత గింజలు పొడుచుకు తింటూ

ఆరిన పొయ్యి దాపున దింపిన కావడి కుండల్లా
వెచ్చజూపిన నిన్నా మొన్నల ఎండ కనరాని శీతకట్టు పొద్దున
లోనంతా పచ్చని జీవం నింపుకుని కాండమెల్లా బిగిసిన ఈ చెట్లు

ముప్పేట అల్లికలైన ఈ రెప్పపాటు...గుండె కండెకి కాలం చుట్టిన దారప్పోగు!