మనిషి మౌలికం గా ఒంటరి, నిజమే! బహుశా ప్రతి ప్రాణీ అంతేనేమో!? ఏకాంతం ఎంత మధురం, ఆస్వాదించటం ఎలానో సాధించాక. అలా ఎలా అని అడగొద్దు- సవ్వడి చెయ్యకుండా ఓ చిన్ని పిట్టని చిటారు కొమ్మనా, చికిలించి చూస్తేనే తప్పా కంటికానని చిట్టి పువ్వుని, బ్రతకటానికి ఒంటరి పోరాటం చేస్తున్న మొక్కని, మరు నిమిషానికి మనుగడ ఎరుగని ఒక జీవిని- గమనించి మనసు తీరా మాట్లాడి, ఆరాధించి, మౌనం గా తప్పుకుని, కంటి తడి తుడుచుకుని- ఇలా కూర్చున్నానే అలా, అంటే అంతకన్నా యేమీ లేదు, నిరంతరం ఒక లిప్త అనంతరం మరొకటిగా కాలం నీలోకి వస్తున్నంత వరకు...
No comments:
Post a Comment