పొడిగింత

పంతంగా నీడల్ని పరిగెత్తిస్తూ
మొండి దేహంతో ఎండ
రూపం, రంగు లేని నీటిలోకి జారిపడింది
భళ్ళుమని నిశ్శబ్దశ్రుతితో తెల్లారింది

వంతుగా ఆకుల్నీ, కొమ్మల్నీ ఊపుతూ
మొగ్గ దేహంలోకి గాలి
రూపం, రంగు అద్దుకుంటూ ఒదిగిపోయింది
రివ్వుమని రెక్కలతో పిట్టపాట హోరెత్తింది

నీళ్ళు, పూలు నవ్వుతున్నాయి
ముళ్ళు, రాళ్ళు నీడల్ని మోస్తున్నాయి
నిండుగా ఉనికి సంతరించుకుని జాగృతి
రెండుగా చూస్తున్న అద్వైతమే స్థిరమని ఖాయం చేసింది...!