విడివడ్డ క్షణంలో

ఆ వేకువఝామున
వెన్నెల ఇంకా మలిగిపోలేదు
సందె ముగ్గులు చెదిరిపోలేదు
పారిజాతాలు కొమ్మనే పట్టుకుని ఉన్నాయి
కొబరాకుల మీద కచ్చేరీలు మొదలవలేదు...

ఆ పక్క మీద నుంచి తనూ లేవలేదు
ఫోను తాలూకు ధ్వనులు ప్రాకిపోయాయి
వచ్చినవారు వస్తున్నవారికి చెప్పుకుపోతున్నారు
ఊరివారు వెనకముందుల సంగతులు వీపున వేసుకున్నారు
పనులు జరిగిపోయాయి.

ఇకప్పుడు జరగనివి, జరిగినవి ఒక్కసారిగా ఉప్పెనై
తనవారు, తను మిగిల్చినవి మాత్రమే మునకలు వేస్తూ.
మరణం మరునాటికి ఇంకొక చిరునామా వెదుక్కుంది
జరగరానిది, జరగనున్నవి సాగిపోతున్నాయి
రోజుకొక బతుకువెత బుద్భుద భరితంగా...