భూమి అంటే?

ఏమి కావాలి?
'చివురించే చెట్టు
ప్రవహించే వాగు
కురిసే మబ్బు
ఎగిసే పిట్ట
నేలని తడిపే వాన
మెల్లగా వీచే గాలి
ఎడతెరిపిలేని ఎండావెన్నెలలు
ఇవి మాత్రం చాలా!
ఇన్నిటినీ కాచే మనిషి కావద్దూ!?'
ఏనాడో ఇన్నీ ఇచ్చిన భూమి
ఈనాడు ఏవీ మిగలని ఆగామి ని
తలచి కుమిలినట్లు, అన్నీ కావాలి అని అరిచినట్లు...
అడవి దాటి అభయావాసం లోకి,
నేల వదిలి ఆకాశసౌధం లోకి
నడత మార్చిన మనిషికి
'భూమి అంటే
ఎండావానల స్నేహమని
పూలు గాలుల పాటలని
వెన్నెల్లో మెరిసే నదులని
ఎడతెగక కరిగే మంచుగుట్టలని
ఎండని దాచే ఎడారి ఒయాసిస్సులని
సంద్రాన ఊయలూగే మొప్పల బాలలని
పచ్చికలో పరుగిడే జీవులని
కొమ్మల్లో గూడు కట్టే ప్రాణులని
సమస్త విశ్వం కాచుకునే సృష్టి అని...
భూమి తల్లి మాత్రమే కాదు,
తప్పిపోయిన కూన కూడానని
వెదికి తెచ్చుకునే వారమని తలపోయద్దూ
ఎన్నిటినో కనిపెట్టే మానవమేధ
తన మూలాల్ని అంటిపెట్టుకుని ఉండొద్దా...?'
అని తెలిసిరావాలి, ఇదే కావాలి.

That road I travel daily

ఇప్పుడు యీ త్రోవ లోనే వస్తూ పోతూ ఉంటాను
తరుచుగా...
తొలిసారి అగమ్యగోచరంగా చీకాకుగా అనిపించింది
త్వరపడి
చేరాల్సిన స్థలి దిశగా, దృష్టి మారకుండా
దాటిపోయాను
ఏదో పోటీ పందెపు ఉద్విగ్నత
నాతో ప్రయాణిస్తూ ఉంది ఆనాడు

ఇంకొన్నాళ్ళు గడిచాక
ఏదో దేవాలయం ఉందని
వెదుకుతూ నిదానంగా సాగాను
బాట వెంబడి గురుతులు
పదిలంగా పోగేసుకుంటూ
వెళ్లిన పని ముగించేసరికి
ఏదో శాంతి నిండిన నిలకడ
నన్ను వెన్నంటి ఉంది ఆనాడు

కాలగమనాన ఇపుడు రోజూ ప్రయాణిస్తుంటాను
ఈ త్రోవలోకే పోవాలని చూస్తాను
కొన్ని దృశ్యాలు కుతూహలం గా గమనిస్తాను
కొందరి పయనం లోకి చూపు సారిస్తాను
కొన్ని వేగాలకి నివ్వెరపోతాను
ఎన్నో తెరలు తీసుకుని నాలోకి జారిపోతాను

త్రోవ మెలికలు తిరుగుతూ ఆటో ఇటో గమ్యాలకి
దారి తీయిస్తూ ఉంటుంది
నేనూ సుడులు తిరిగే యోచన వెంటా
పరుగులు తీస్తూ ఉంటాను
చీకాకు, నెప్పి, నవ్వు, బెంగ, పేరు తెలియని భావన
నా నుంచి విడివడి, తోడుగా ఉంటాయి

ఇప్పుడు క్రొత్త బాట ఎదురైనా తెలిసినట్లే ఉంటుంది
తెలియని దారులు పాత పరిచయాలుగానే అగపడతాయి

మరికాస్త ఆస్వాదిస్తే

ఎవరో నన్ను కౌముదికి తప్పా, వేరే పత్రికలకి పంపరా? అని నిష్టూమాడారు..కిరణ్ ప్రభ గారు- అరుదైన అభిరుచి కలిగిన సంపాదకులు,- ఒద్దికైన తీరు కలిగిన సాహిత్యాభిమాని. చాలా పదిలంగా భావన చెడని విధంగా మార్పులు చేస్తారు, విలువైన సమయం వెచ్చిస్తారు. అందుకు ఉదాహరణ, నేను పంపిన ఈ క్రింది పాదం లో తను చేసిన సూచన ప్రచురించిన కవితలో ఉంది. ఆపై, ఆయన సునిశితం గా నా అల్లికలోని బిగి కనిపెట్టిన తీరు నాకొక బంగారు మురుగు వంటి కానుక! నిజమైన ప్రోత్సాహం ఎలా ఉంటుందో అనేదానికి చిహ్నం...
"'మేఘాలు కరిగి నేలని తాకుతుంటే
మట్టి బంతులు చేసి కానుకిచ్చిన మురిపెం

తడి నేల మీద పాదాలు సాగుతుంటే
మనస్సు పసిపాపలా నవ్విన సత్యం' కవితలో అన్ని చరణాల్లోనూ మొదటి పాదంలోని అనుభవాన్ని రెండో పాదంలో అనుభూతితో పోల్చారు. బావుంది..
ఈ క్రింది చరణంలో మాత్రం మొదటి పాదంలోని వస్తువే రెండో పాదంలో రిపీట్ అయింది. అది మార్చి మిగతా పాదాలతో సరితూగేలా చేస్తే
మంచి కవిత అవుతుంది.. కౌముదిలో ప్రచురిద్దాం.." - కిరణ్ ప్రభ

మరికాస్త ఆస్వాదిస్తే
- మరువం ఉష
పసిపాప చూసి నవ్వగానే
గుండెల్లో పక్షులు వాలినట్లుగా హాయి,
చిటారుకొమ్మల్లో పిట్టలేవో పాడుతుంటే
తోటల్లో పిల్లగాలులు ఆడుకున్నంత శాంతి,
వాగు మీద గాలి అలలు ఊగుతుంటే
ఒడ్డున నావలు నాట్యమాడినట్లు ఊహ,
నావలో తెరచాప రెపరెపలాడుతుంటే
ఆకసాన మబ్బులు ఎగిరినట్లు భ్రాంతి,
మేఘాలు కరిగి నేలని తాకుతుంటే
మట్టి బంతులు చేసి కానుకిచ్చిన మురిపెం,
తడిమట్టి మీద అడుగులు వేస్తుంటే
మనస్సు పసిపాపలా నవ్విన సత్యం,
అనుభవం భావనగా మలచుకుంటే
గమనం నుంచి సాగే అనుభూతిది నిత్య గమనం
(ఫిబ్రవరి 2018 కౌముది పత్రికలో ప్రచురితం)